مستحب

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مستحب‌ به عملی اطلاق می‌شود که انجام آن نسبت به ترک آن بهتر است، هر چند واجب نیست. از جمله این اعمال می‌توان به نماز شب، نمازهای نافله، روزه‌های مستحبی و دعاهای ماثور اشاره‌کرد.[۱] به باور مسلمانان، این نوع اعمال به انسان کمک می‌کنند تا ارتباط عمیق‌تری با خداوند برقرار کرده و از پاداش‌های معنوی بیشتری بهره‌مند شوند.[۲][۳]

مفهوم‌شناسی

مستحب در فقه اسلامی به عملی اطلاق می‌شود که حکم شرعی آن استحباب است. به بیان دیگر، انجام این عمل بهتر از ترک آن است و در عین حال، ترک آن بلا اشکال است.

در قرآن و احادیث، این واژه به معنای دوست داشتنی و محبوب نیز دیده می‌شود.

عناوینی چون ندب، نفل، سنت و تطوع نیز مفهوم استحباب را بیان می‌کنند.[۴][۵]

منابع

  1. خویی، سیدابوالقاسم (۱۳۵۲). اجودالتقریرات. قم: مطبعه العرفان.
  2. حکیم، محمدتقی (۱۹۷۹). اصول العامه للفقه مقارن. بیروت: مؤسسه آل البیت.
  3. هاشمی شاهرودی، سیدمحمود (۱۴۲۶). فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت. قم: مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی.
  4. آخوندخراسانی، ملا کاظم (۱۴۰۹). کفایة الاصول. قم: مؤسسه ال البیت.
  5. بنی هاشمی خمینی، محمدحسن. رساله توضیح المسائل مراجع. قم: دفتر انتشارات اسلامی.