طلاق خلع

طلاق خلع، راهی برای جدایی در صورت ناخشنودی زن از شوهر است. طلاقی که تنها زوجه از زوج کراهت دارد و با پرداخت فدیه از وی جدا می‌شود و مرد حق رجوع ندارد، مگر آنکه زن از بذل مال خود منصرف شود.

تعریف

طلاق خُلع یکی از انواع طلاق و از نوع بائن است. طلاقی که زوجه در آن به جهت کراهت از زوج با بخشیدن مهریه (تمام یا بخشی از آن) یا مال دیگری که به آن فدیه گفته می‌شود از همسر خود جدا می‌شود. تمام شرایط طلاق در آن معتبر است. رجوع مرد زمانی جایز است که زن از بذل (فدیه) در مدتی که در عده هست، برگردد. تا زمانی که زن از بذل خود برنگردد مرد حق رجوع ندارند. بعد از رجوع طلاق خلع تبدیل به طلاق رجعی می‌شود. بعد از عده چنانچه زن از بذل خود برنگردد و مرد بخواهد رجوع کند باید صیغه عقد خوانده شود.

مفهوم شناسی

۱_خلع: «خُلع» از ریشه «خَلع» استعاره‌ای از خلع لباس، یعنی درآوردن آن است، جدا شدن مرد از لباس همسری است که از طریق ازدواج شرعی بر تن کرده، به دلیل فرموده خداوند متعال در آیه ۱۸۷ سوره بقره :(هن لباس لکم وأنتم لباس لهن)

۲_کراهت:واژه‌ای ای عربی است. معنای مصدر آن در کتب لغت :شدت، سختی، ناخوشایندی و مشقت است.

۳_فدیه:بذل مال از طرف زن که باید با طیب نفس پرداخت شود. در بعضی مواقع، شوهر برای اینکه زن مهریه‌اش را ببخشد او را اذیت میکندتا زن از او متنفر شود و بگوید جانم آزاد مهرم حلال. این ببخش از روی طیب نفس نیست و در فتوای علما گرفتن این پول در قبال طلاق جایز نیست و طلاق خلع صحیح نیست