دعای عشرات
[۱]دعا عشرات دربر دارنده محتوای اخلاقی و اعتقادی است.

دعای عشرات را سید بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع، از شیخ طوسی از قول عبدالله بن عطا نقل کرده است که میگوید امام محمد باقر که امام علی این دعا را به من آموخت.
وجه نامگذاری
وجه نامگذاری این دعا به عشرات آن است که قسمتی از جملات پایانی آن ده بار باید تکرار شود.
ثواب قرائت
امام علی به امام حسین نوشته است: فرزندم البته تقدیرات الهی در حق تو جاری خواهد شد به هر نحوهای که مصلحت او اقتضا کند، پس با من عهد کن که رازی را که با تو میگویم تا یکسال پس از شهادت من به هیچ کس نگوئی، همانا من تو را خبری میدهم که اصل آن از خدا است و آن دعایی است که تو را تعلیم مینمایم تا هر صبح و شام بخوانی، و هزار هزار فرشته که هر یک را خداوند قدرت هزار هزار نویسنده عطا کرده به نوشتن ثواب آن پردازند، و خدا هزار هزار فرشته را به طلب مغفرت تو برانگیزد که هر یک را نیروی هزار هزار استغفار کننده عطا فرماید، و در بهشت هزار هزار قصر برای تو بنا کند که در هر قصری هزار هزار خانه باشد، و همسایه پیامبر باشی و در دارالسلام برای تو خانهای قرار دهد که مجاور اهل خود باشی، و در بهشت برای تو هزار شهر بنا کند و با تو از قبر نامهای محشور شود سخنگو، که به راستی و حق سخن گوید و اعلام دارد که بر صاحب من هیچ ترس و بیم و لغزش و عذابی نیست ... و آنگاه امام حسین عهد کرد که دعا را با همین شرایط پذیرا شود. سپس امام علی تاکید کرد: چون شهادت تو نزدیک شود این دعا را جز به خاندان و شیعیان و دوستان خود تعلیم مکن، که اگر چنین نکنی و به هر کسی بیاموزی همه نوع حاجت ـ حتی حوایج ناروا ـ به وسیله آن میخواهد و بر آورده شود.
زمان قرائت
مستحب است دعای عشرات، صبح یا شب خوانده شود. بهترین اوقات قرائت این دعا بعد از عصر روز جمعه است.
مضامین
دعای عشرات با تنزیه، حمد خدا و ذکر حوقله شروع میشود. با تنزیه خدا به عبارتهای مختلف ادامه مییابد. سپس بر رسولان درود میفرستد و حمد و سپاس نثار خداوند میکند .
در فراز بعد نعمت، خیر، برکت و عافیت خدا یاد میشود و بر پیامبر و خاندان او درود فرستاده و از خدا درخواست میکند تا «نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من، با نجات از آتش دوزخ تمام کن» و از خداوند میخواهد تا «شکرگزاری و سلامتی و فضل و کرامت خود را همواره تا زمانی که زنده هستم روزیام کند»
در فراز دیگر دعاکننده به وحدانیت خدا، نبوت محمد و معاد اقرار میکند. به حقانیت امامت علی و اولادش شهادت میدهد و میگوید: «بار الها! این شهادت را نزد خود برای من ثبت کن، تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی که از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه میخواهی توانایی»
در ادامه، خدا را با عبارات مختلفی حمد، و شکر میگوید .