حسن معاشرت
حسن معاشرت (رفتار نیک و همراه با احترام) اصل اخلاقی است که در اسلام تأکید شده و به صورت یک قانون حقوقی، با ضمانت اجرایی درآمده است.
تکلیف زوجین
از بنیادیترین حقوق و وظایف مشترک زن و شوهر در زندگی خانوادگی است.
در قرآن و روایات اسلامی و قانون مدنی جمهوری اسلامی ایران ماده ۱۱۰۳ نیز تصریح شده است؛زن و شوهر مکلف به حسن معاشرت باید یکدیگرند.
اساس حسن معاشرت بر این استوار است که زن و شوهر خود را متعلق به یکدیگر دانسته، شادی و رنج طرف مقابل را شادی و رنج خود بدانند. این نگرش، کلید موفقیت و خوشبختی در زندگی مشترک و تربیت فرزندان صالح است.
تکلیف فرزندان
این تکلیف دوطرفه بهطور یکسان بر عهده زن و مرد است. هر دو باید با چهرهای گشاده، اخلاقی نیکو و به دور از هرگونه آزار و اذیت با یکدیگر رفتار کنند.[۱]
یکی از دوران مهم و اثرگذار زندگی فردی و اجتماعی یک ملت، سالمندی است .
احسان و خوشرفتاری فرزندان نسبت به پدر و مادر بر حسب گفتار رفتار و معاشرت و برآوردن حاجات و نیازهایشان از ایمان به توحید و ارکان آن از وظایف دینی به شمار میآید .
رابطه محبت و علاقه قلبی فرزند به پدر و مادر خود واجب است. فرزند هرگز رابطه خود را با قطع ننماید.
بزرگسالان نیازمند قدردانی از زحمات گذشته خود از سوی فرزندان و اطرافیان هستند . تکریم آنها مصداق تعظیم شعائر الهی و موجب تحکیم ارزشها و روابط اجتماعی است.[۲]