تحلیل

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۲۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۰۸ توسط N.h (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

تحلیل یکی از اصطلاحات به‌کار رفته در علم منطق بوده و به معنای شناسایی اجزای مرکب تصوری و یا تصدیقی است. هرگاه شیء واحد مرکب -از اجزای خارجی یا ذهنی- تجزیه شود این عمل را «تحلیل» می‌گویند، چنان‌که از عکس چنین عملی با نام «ترکیب» یاد می‌شود. در منطق از تحلیل یک ماهیت برای دستیابی به ترکیب حدی یا رسمی و از تحلیل نتیجه قیاس برای تعیین صورت حقیقی قیاس کمک گرفته می‌شود. [۱]

تحلیل معتبر در منطق، تحلیل ذهنی است نه خارجی. تحلیل ذهنی در تصورات، همان تحلیل حدی (تحلیل محدود) و تحلیل رسمی است. این امر از طریق شناسایی اجزای معرَّف و سپس ترکیب آنها در قالب حد یا رسم انجام می‌گیرد.[۲]

منابع

  1. خواجه نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد، اساس الاقتباس، ص۴۲۵-۴۲۶.
  2. مجتهد خراسانی(شهابی)، محمود. رهبر خرد. ص. ۳۳۰.