کاربر:M.R.N/صفحه تمرین

از اسلامیکال
نسخهٔ تاریخ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۵۵ توسط M.R.N (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
  • آیه حفظ**

خداوند در طول تاریخ مسئولیت حفظ قرآن کریم را بر عهده گرفته است. این موضوع در آیه ۹ سوره حجر مورد تأکید قرار گرفته و به همین دلیل به «آیه حفظ» معروف است:

> **«إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَإِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ»** > (ترجمه: «بی‌گمان ما این قرآن را نازل کرده‌ایم، و قطعاً ما خود نگهبان آن [در برابر تحریف و نابودی] هستیم.»)

بر اساس این آیه و دیگر آیات قرآن (مانند آیه ۴۲ سوره فصلت: **«لَا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِن بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهِ»**)، قرآن از هرگونه تحریف و تغییر مصون مانده است. اگر در برخی روایات اشاره‌ای به تحریف شده، یا سند آنها ضعیف است یا مقصود تحریف در تفسیر و عمل به قرآن است، نه تغییر در متن آن.

مسلمانان از همان ابتدا به حفظ و کتابت قرآن اهتمام داشتند. آموزش قرآن رواج داشت، حتی در برخی موارد بخشی از مهریه زنان قرار می‌گرفت، و در نمازها تلاوت می‌شد. کاتبان متعددی برای نوشتن وحی وجود داشتند، از جمله علی بن ابی‌طالب. همچنین، حدیث ثقلین (که در آن پیامبر اسلام قرآن و اهل‌بیت را دو یادگار مهم برای مسلمانان معرفی می‌کند) گواهی بر سلامت و حفظ قرآن است. منابع دایره‌المعارف قران کریم،جلد۱،ص۳۸۱ تفسیرنور،محسن قرایتی،جلد۴،ص۴۴۴