ریا عبارت است از ظاهرسازى و تظاهر به عمل نیک، بدون آنکه غرض اصلى انجام دادن آن باشد؛ بلکه مقصود، نمودن آن به دیگران به منظور پاکدامن و نیکوکار جلوه دادن خویش باشد، در حالى که در واقع چنین نیست. ریا در عبادت با انجام دادن عبادت براى غیر خدا به قصد خودنمایى و نشان دادن آن به مردم تحقق مىیابد. مقابل آن اخلاص قرار دارد.
