سید روحالله خمینی
سید روحالله موسوی خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، با رهبری انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ و طرح نظریه «ولایت فقیه»، تحولی عمیق در سیاست و ساختار اجتماعی ایران ایجاد کرد. بازگشت تاریخی وی به ایران پس از ۱۴ سال تبعید در بهمن ۱۳۵۷، نقطه عطفی در تاریخ معاصر ایران بود که موجب سرنگونی رژیم پهلوی و تأسیس یک حکومت دینی جدید شد.
زندگی اولیه و تحصیلات
سید روحالله در ۱ مهر ۱۲۸۱ در خمین متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتی در زادگاهش، به اراک و سپس به قم مهاجرت کرد تا در حوزه علمیه تحصیلات حوزوی خود را ادامه دهد. در قم با اساتید بزرگی چون سید حسین بروجردی و خوانساری به تحصیل پرداخت و به سرعت در حوزه فقهی شناخته شد.[۱]
مبارزات سیاسی و تبعید
از سال ۱۳۴۱، امام خمینی مبارزات سیاسی خود را علیه رژیم پهلوی آغاز کرد. در سال ۱۳۴۳ به دلیل مخالفت با لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی، دستگیر و به ترکیه تبعید شد. سپس به عراق و در نهایت به پاریس منتقل گردید. در این مدت، خمینی با نوشتن بیانیهها و سخنرانیها علیه رژیم شاهنشاهی مقاومت کرد.
بازگشت به ایران و رهبری انقلاب
تبعید به ایران بازگشت و رهبری انقلاب اسلامی را بر عهده گرفت. در ۲۲ بهمن همان سال، رژیم پهلوی سرنگون شد و جمهوری اسلامی ایران تأسیس گردید. امام خمینی با سخنرانیهای تاریخی خود در بازگشت به ایران، مردم را برای پیروزی انقلاب بسیج کرد.