غیبت
در اصطلاح علم اخلاق ،غیبت آن است که در غیاب برادر دینی ،به بیان آنچه نقلش مایه ناخشنودی او می شود بپردازند. [۱]خواه آن نقص د بدن اوباشد یا در نسب یا در صفات وافعال واقوال اویا در چیزی که متعلق به اوباشد مثل خانه ولباس.[۲]گفته شده است که غیبت فقط بدگویی به زبان نیست بلکه بدگویی با کنایه واشاره ونوشتن ومانند آنها را نیز در بر می گیرد.[۳]
منابع
- ↑ فیض کاشانی، المحجه البیضاء، ۵: ۲۵۵.
- ↑ نراقی، معراج السعاده، ۴۴۴.
- ↑ نراقی، مستند الشیعه، ۱۴: ۱۶۳.
{{قرآن|state=قران سوره