رقص
دردهههای اخیر، پیشرفتهای چشمگیر در حوزه فناوریهای نوین، بهویژه هوش مصنوعی، ساختارهای سنتی تربیتی در خانوادهها را با دگرگونیهای بنیادین مواجه کرده است. ابزارهایی مانند چتباتها، دستیارهای صوتی، اپلیکیشنهای آموزشی و پلتفرمهای یادگیری تطبیقی، به بخشی جداییناپذیر از زندگی روزمره کودکان و نوجوانان تبدیل شدهاند. این تحول فناورانه، فرصتهایی چون آموزش شخصیسازیشده، ارتقای مهارتهای شناختی، و دسترسی گسترده به منابع یادگیری را فراهم کرده است؛ اما در عین حال، تهدیدهایی مانند کاهش تعاملات انسانی، تضعیف نقش تربیتی والدین، وابستگی به فناوری و چالشهای اخلاقی نیز بهوجود آمدهاند.