تربیت
به مجموعه فعالیتهایی که مربی، والد یا معلم انجام میدهد، برای اثر گذاری بر عقاید و انگیزهها و رفتار متربی، تربیت گفته میشود.[۱] نکته مهمی که باید در نظر گرفت این است که تربیت همیشه امری قصدیه نیست، به این معنا که تربیت همیشه متوقف بر قصد و اراده فرد نیست، گاهی چه انسان بخواهد و چه نخواهد دیگران رفتار یا گفتاری را از وی یادمیگیرند.[۲]
معنای لغوی و اصطلاحی
واژه تربیت در لغت، مصدر عربی پروردن و دست نرم بر پهلوی بچه زدن تا به خواب برخیزد. در لغت فارسی از پرورش و تعلیم و تأدیب و سیاست و ترقی و برتری و با علم و با ادب شدن و آموختن درس گرفته شده است. این واژه در اصطلاح: پرورش در جهت رشد و کمال برای رسیدن به سعادت است.[۳]
ویژگیهای مربی
اولین و مهمترین ویژگی مربی این است که ابتدا باید خودش را تربیت و اصلاح کرده باشد چرا که در غیر این صورت تربیت او بر دیگران بی فایده یا حتی مضر خواهد بود.[۴]