محبت
محبت
محبت در لغت به معنای کشش و میل درونی انسان به سوی امر دلپذیر و کمالبخش است و در اصطلاح، نوعی جاذبه ادراکی میان محب و محبوب به شمار میآید. در نگاه فلسفی، محبت هنگامی پدید میآید که میان دو وجود نوعی تناسب و هماهنگی وجودی برقرار شود. محبت الهی برخلاف عواطف انسانی، حالت نفسانی نیست بلکه از صفات فعلی خداوند است که در قالب احسان و قرب به عبد ظهور مییابد. بدینسان، دوستداشتن الهی نشانه تخلق انسان به صفات ربوبی و تجلی کمال در وجود اوست.