حبیبالله رشتی
میرزا حبیبالله رشتی، فرزند میرزا محمدعلی رشتی، از شاگردان برجستهٔ مرتضی انصاری و از مراجع تقلید درجهٔ اول شیعه در عراق بود. او شاگردان بسیاری تربیت کرد که به مقام اجتهاد رسیدند. او در میان معاصران خود از جمله میرزا حسن شیرازی و میرزا محمدحسین کوهکمری برتری داشت. آثار متعددی از او به جا مانده و در زمینهٔ فقه و اصول فقه نگاشته شده است.
زندگی
میرزا حبیبالله رشتی فرزند میرزا محمد علی رشتی و از شاگردان مرتضی انصاری بود. او به مقام اجتهاد رسید و شاگردان بسیاری را تربیت کرد که در حوزههای علمی شیعه فعالیت داشتند. در میان معاصران خود، برتری او نسبت به برخی علما مانند میرزا حسن شیرازی و میرزا محمد حسین کوهکمری گزارش شده است. حبیبالله رشتی شب پنجشنبه ۱۴ جمادیالثانی ۱۳۱۲ قمری در نجف درگذشت.[۱]
آثار
از تألیفات او میتوان به «الاجارة» در فروع احکام و قوانین عقد، «اجتماع الامر و النهی»، «الامامه»، «بدایع الافکار» در اصول فقه، «تقریرات درس شیخ مرتضی انصاری»، «تقلید اعلم»، «مسئله غصب»، «کاشف الظلام فی علم الکلام» و «شرح کبیر بر شرایع الاسلام» اشاره کرد. برخی از این آثار در تهران منتشر شدهاند.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «حبیبالله رشتی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.