انفجار در حرم امام رضا

بمب‌گذاری در حرم امام رضا
موقعیت	حرم امام رضا در مشهد
تاریخ	۳۰ خرداد ۱۳۷۳ ۲۰ ژوئن ۱۹۹۴ ساعت ۱۴ و ۲۶ دقیقه روز دوشنبه
کشته‌ها	۲۶ نفر
زخمی‌ها	بیشتر از ۳۰۰ نفر

انفجار در حرم امام رضا در ۳۰ خرداد ۱۳۷۳ (۲۰ ژوئن ۱۹۹۴) رخ داد. برای افزایش تلفات و زخمی‌ها، انفجار در روز عاشورا یکی از مقدس‌ترین روزهای تشیع صورت پذیرفت، که حرم مملو از جمعیت مراسم بزرگداشت کشته شدن حسین بن علی بود.

بر اثر شدت انفجار که طبق نظر کارشناسان مربوط حجم آن معادل ۱۰ پوند (۴٫۵ کیلوگرم) ماده منفجره تی.ان.تی بود، ۲۶ نفر جان داده و بیش از ۳۰۰ تن زخمی شدند. اگرچه یک گروه تروریستی سنی پاکستانی مسئولیت حمله را پذیرفت، اما حکومت ایران مجاهدین خلق را مسئول بمب گذاری دانست.

پیشینه تاریخی

تخریب مسجد فیض

مسجد فیض از جمله معدود مسجدهای اهل سنت در شهرهای شیعه‌نشین بود که در شهر مشهد و در نزدیکی حرم امام رضا قرار داشت۔ شیعیان افراطی از وجود چنین مسجدی در مجاورت حرم امام رضا رضایت نداشتند و وجود شبهاتی مبنی بر پایگاه وهابیت بودن آنجا، در این تصمیم بی‌تاثیر نبود۔ صاحبان مسجد فیض با تخریب این مسجد به شدت مخالف بودند و فقه شیعی نیز تخریب مسجد را بر نمی‌تابید۔ در نهایت با فشارها و نفوذ افراد پرنفوذ در مشهد، این مسجد در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۷۲ به طور شبانه تخریب و با خریداری منزل کناری آنجا، به پاک و زمین چمن مبدل شد۔ با این تخریب، اهل سنت در زاهدان، اعتراضاتی را در مسجد مکی تدارک دیدند۔ پلاکاردهایی در تسلیت این واقعه به مسجد مکی آویخته شد و گروهی به تحصن در مسجد پرداختند۔ سرآخر این تحصن به خشونت انجامید و گروهی از معترضان در مسجد به ضرب گلوله کشته شدند۔

شرح واقعه

در روز عاشورای سال ۱۳۷۳ خورشیدی، انفجار بمبی در حرم امام رضا رخ داد۔ این بمب در قسمت بالاسر روضه منفجر شد۔ ساعت انفجار بمب، ۱۴ و ۲۶ دقیقه روز دوشنبه عنوان شده‌است۔ این بمب، در برخی منابع ۵ کیلوگرم عنوان شده‌است که در کیفی زنانه به داخل حرم وارد شده‌است۔ به گزارش یکی از آتش‌نشان‌های حاضر در صحنه، به خاطر شرایط خاص روز عاشورا، گیت‌های بازرسی در حرم امام رضا تعطیل بودند و هر کس هرچه می‌خواست می‌توانست به داخل حرم وارد کند۔ تخمین اولیه در حجم بمب، ۲۰ پوند مواد منفجره از نوع سی۴ بود۔ در این انفجار، به خاطر تراکم جمعیت در نزدیکی بمب، اصل موج انفجار توسط بدن افراد دفع شده بود و این دلیل عدم صدمه بیشتر به نقاط دیگر حرم و افراد بیشتر بود۔ بر اساس گزارش‌هایی، یکی از خادمان حرم، بمب‌گذار را دیده و از او خواسته‌است که از محلی که قرار گرفته‌است، عقب‌تر برود۔

منابع شیعی از این واقعه با عنوان عاشورای رضوی یاد می‌کنند۔

تلفات و خسارات

در این انفجار، ۲۷ نفر از زائران کشته شدند و تعداد زیادی مجروح گردیدند۔ برخی منابع تعداد مجروحین را بیش از ۳۰۰ نفر عنوان کرده‌اند۔ و برخی دیگر بین ۲۹۰ تا ۳۰۰ نفر را یاد کرده‌اند؛ اما منابع رسمی، تعداد زخمیان حادثه را ۱۴۱ نفر می‌دانند۔ ۲ روز پس از حادثه، در روز دوم تیرماه، کشتگان حادثه در مشهد تشیع شدند۔ تمام کشتگان به دستور تولیت وقت آستان قدس روضی، در صحن جمهوری حرم دفن شدند۔

بر اثر این انفجار، بخش بالایی پنجره فولاد در فاصله بیست متری از محل انفجار، فرو ریختند۔ همچنین پنجره‌های دور گنبد حرم که در ارتفاع ۱۶ متری از سطح زمین بودند، دچار انحراف شدند و تمامی شیشه‌های ضریح، درهم شکست۔ در این انفجار به کاشی‌های نفیس حرم (کاشی و آینه‌کاری‌های ۸۰۰ ساله)، خسارات کمی وارد شد، که موجب تعجب مسئولین حرم بود۔ در محل انفجار بمب نیز حفره‌ای کم‌عمق شکل گرفت که ابعاد آن ۳۰ در ۳۰ سانتی‌متر بود۔ بمب در کنار بزرگترین پایه گنبد قرار گرفته که احتمالا هدف از این جایابی، تخریب کامل گنبد بود؛ اما تنها شانه بالای گنبد، به مقدار کمی کج شده و حدود ۵ سانتی‌متر فرو رفته بود۔

پس از واقعه

پس از حادثه، درب‌های حرم بسته شدند و امکان عبور و مرور تنها برای مسئولان فراهم بود۔ شست و شوی حرم در همان شب پس از حادثه آغاز شد۔ جمع‌اوری قطعه‌هایی از اجساد کشته‌شدگان، تاثرانگیزترین بخش این عملیات بود۔ رواق‌های دارالحفاظ، دارالسعاده، دارالشرف، گنبدالله‌وردیخان و گنبد حاتم‌خانی از بخش‌هایی بودند که طی این انفجار، دچار آسیب و یا آلودگی شده بودند۔ فردا آن روز، حرم طی مراسمی رسم، بازگشایی شد۔ تمام خرابی‌های به بار آمده، طی یک‌شبانه‌روز تعمیر و بازسازی شدند۔

بعد از واقعه، سه روز عزای عمومی در خراسان اعلام می‌شود۔ رسانه‌های داخلی تا ۱۵ روز، به موضوع حادثه می‌پرداختند به مسائلی چون مظنونان، تشیع جنازه کشته‌شدگان، زندگی‌نامه کشتگان و مصاحبه با مجروحین حادثه توجه داشتند۔ مدت کوتاهی پس از انفجار، وزیر اطلاعات ایران دستوری مبنی بر تشکیل یک واحد مستقل در وزارت اطلاعات را داد تا به دستگیری عوامل و بررسی واقعه بپردازد۔

اطلاع پیش از واقعه

یکی از هفته‌نامه‌های محلی در مشهد، به نقل از «سرتیم حفاظت و خنثی‌سازی بمب سپاه پاسداران» گزارش می‌کند: «اوایل خرداد ۷۳ به ما اعلام شد، حرم مطهر تهدید به بمب‌گذاری شده است. کانال‌هایی که ما را از این تهدیدها باخبر می‌کردند، متفاوت بودند؛ گاهی نیروی‌انتظامی، گاهی اطلاعات و بعضی اوقات مراکز دیگر.» در این نقل قول آمده‌است که وقتی خبر تهدیدها به ما رسید و با توجه به وسعت حرم، امکان بازرسی تمام حرم نبود و با جلسه‌ای که با مسئولان حفاظتی حرم صورت گرفت، آموزش‌هایی به آنها داده شد تا از ورود هرگونه وسیله مشکوک جلوگیری کنند۔ این تهدیدها و جلسات، دو هفته قبل از انفجار صورت گرفته بود و پس از انفجار، گروه‌هایی برای شناسایی بیشتر به حرم عازم شدند۔ سعید امامی از مسئولان وزارت اطلاعات ایران نیز در گفتگویی که در دانشگاه همدان داشت، به اطلاع از پیش این انفجار اشاره می‌کند و می‌گوید، دستگاه‌های اطلاعاتی از یکسال و نیم پیش در جریان بوده‌اند که مجاهدین خلق قصد انجام انفجارهایی را در پوشش اهل سنت در ایران دارند۔

عاملین و مظنونان حادثه

سازمان مجاهدین خلق

مسئولین جمهوری اسلامی ایران، در ابتدا سازمان مجاهدین خلق را عامل این حادثه معرفی کردند و هدف این سازمان را ایجاد اختلاف مذهبی بین شیعه و سنی دانستند۔ اما بعدها، گمانه‌زنی‌هایی در خصوص صحت این انتساب مطرح شد۔ روزنامه جمهوری اسلامی نیز مدعی شد، شخصی که خود را از اعضاء گروه مجاهدین خلق معرفی کرده‌است، در تماسی تلفنی، این انفجار را در انتقام کشتگان سی تیر عنوان کرده و مسئولیت آن را به این سازمان نسبت داده‌است۔ وقوع حادثه در روز ۳۰ خرداد، سالگرد شروع مبارزه‌های مسلحانه سازمان مجاهدین علیه جمهوری اسلامی، بر این ظن، می‌افزود۔ برخی منابع نیز از پیدا شدن نامه‌ای در محل حادثه با امضاء سازمان مجاهدین سخن می‌گفتند۔ روزنامه کیهان در یادداشتی، این حمله را کار مجاهدین خلق و به دستور اسرائیل عنوان کرد۔ فرماندار خراسان نیز در دوم تیر ۱۳۷۳، انفجار را به سازمان مهاجران خلق عرب به عنوان یکی از زیرشاخه‌های سازمان مجاهدین خلق ایران نسبت داد۔ سعید امامی نیز در یک سخنرانی، از قصد سازمان مجاهدین خلق برای تاسیس یک گروه اهل سنت با همین نام را داشت که در پاکستان و افغانستان تحت آموزش بودند۔ سازمان مجاهدین خلق نیز به صورت رسمی این حادثه را محکوم و هرگونه ارتباط با این انفجار را رد کردند۔

در هشتم تیر همان سال، تلویزیون ایران، مصاحبه‌ای با علیرضا رحمانی (حیدر رضایی) را منتشر می‌کند۔ او خود را عامل این انفجار معرفی کرده و مسئول این انفجار را سازمان مجاهدین خلق عنوان می‌کند۔ به گزارش منابع مربوط به جمهوری اسلامی، علیرضا رحمانی، مدتی پیش از انفجار (به گفته خود او، ۲۰ ماه قبل) دستگیر شده‌بود اما تا پس از انفجار از این موضوع سخنی نمی‌گفت و پس از انفجار به این نتیجه رسیده‌است تا موضوع را فاش کند۔ با این وجود برخی خبرگزاری‌های ایرانی از دستگیری علیرضا رحمانی دقایقی پس از انفجار خبر دادند۔ او ۴ روز بعد در بازجویی‌ها همدستان خود در این انفجار را لو می‌دهد و روز بعد، بهرام عباسی (عباس‌زاده)، با اتهام قصد بمب‌گذاری در مسجد مکی زاهدان دستگیر می‌شود۔ او در اعترافاتش از مهدی نحوی نام می‌برد که عامل انفجار حرم امام رضا و طراح حمله به مسجد مکی بوده‌است۔ روز بعد، چهره مهدی نحوی در روزنامه‌ها چاپ می‌شود و از مردم خواسته می‌شود تا هر اطلاعاتی که کمک به دستگیری او کند را به ستاد خبری وزارت اطلاعات اعلام کنند۔ انتشار عکس او، سبب تماس خانواده نحوی با وزارت اطلاعات می‌شود۔ ۲۴ روز بعد، خبر دستگیری مهدی نحوی منتشر شد۔ او در حین دستگیری به شدت زخمی شده‌بود۔ فیلمی کوتاه از اعتراف مهدی نحوی بر روی تخت بیمارستان پخش می‌شود که می‌گوید: «به دستور سازمان مجاهدین خلق بود و من هیچ حرفی برای گفتن ندارم»۔ به گزارش منابع داخلی ایران، نحوی کمی بعد از اعتراف در بیمارستان با توضیح مرگ بر اثر شدت جراحات، می‌میرد۔ مرگ او خود، باعث ایجاد شائبه‌هایی در اعترافات او شد۔ به عقیده برخی، این اعترافات و اتهام‌های جمهوری اسلامی نسبت به سازمان مجاهدین خلق، برای جلوگیری از اختلافات مذهبی بین شیعه و سنی صورت می‌گرفت۔

به گزارش سایت خبری مجاهدین خلق، دو زن به اتهام همکاری با مجاهدین خلق در بمب‌گذاری در حرم امام رضا دستگیر شدند که در ابتدا به اعدام و پس از آن با تخفیف از اعدام رها شدند۔ عمادالدین باقی، به نقل از مطبوعات روز ۱۸ تیرماه می‌نویسد، دو زن به نام‌های بتول کلاته و مریم شهبازپور به عنوان عاملان بمب‌گذاری در حرم‌های روح‌الله خمینی و فاطمه معصومه دستگیر شدند۔ سرآخر این دو زن در کنار زن سومی به نام فرحناز انامی (متهم قتل روحانیان مسیحی) جمعا به ۳۰ سال حبس محکوم شدند۔ عباس زاده نیز در تاریخ ۲۲ مرداد ۱۳۷۳ در میدان خیام شهر زاهدان، به صورت علنی اعدام می‌شود۔ از مجازات و محاکمه علیرضا رحمانی، هیچ خبر دیگری منتشر نشده‌است۔ به گزارش باقی، دو ماه بعد از مرگ نحوی در بیمارستان، عده‌ای از اهالی ایرانشهر نیز به اتهام مشارکت در انفجار حرم امام رضا دستگیر می‌شوند۔ خبر این دستگیری در جایی منتشر نمی‌شود۔ کمی بعد، ۵ تن دیگر از اهل سنت دستگیر می‌شوند که هر کدام به ۱۲ تا ۱۷ سال زندان محکوم می‌شوند که بعدها با گرفتن تخفیف آزاد شدند۔

گروه‌های افراطی سنی

غیر از گروه مجاهدین خلق، گروه‌های تندروی اهل سنت نیز از مظنونان حادثه بودند۔ در دیدگاه عمومی، تخریب مسجد فیض، از مساجد اهل سنت در مشهد، تخریب شده بود۔ این مسجد به جهت تبدیل شدن به مکانی برای آموزش وهابی‌ها تخریب شده‌بود و به عقیده برخی جریان‌های سیاسی، این همزمانی تخریب مسجد فیض و انفجار حرم امام رضا، در ارتباط با هم و به عنوان انتقام اهل سنت تداعی می‌شد۔ روزنامه سلام در فردای حادثه در ستونی به نقل از هفته‌نامه الاوسط لندن، از پذیرش مسئولیت حادثه از جانب یک گروه زیرزمینی سنی خبر داد۔ در این خبر آمده بود که این گروه، جمهوری اسلامی را به عملیات‌های مشابه تهدید کرده‌است تا آنها را مجبور به اعطای حقوق برابر به اهل سنت در ایران کند۔ این پذیرش مسئولیت از جانب ابوبکر الخراسانی، سخنگوی گروه نهضت اسلامی ایران مستقر در کویته پاکستان، در تماسی با هفته‌نامه الاوسط صورت گرفت۔ از جانب برخی رسانه‌ها و مسئولین، سپاه صحابه پاکستان از مظنونان حادثه عنوان شدند و اطلاعیه‌ای که بعدها توسط خود سپاه صحابه تکذیب شد، در پذیرش مسئولیت این انفجار منتشر شد۔ القاعده دیگر مظنون این حادثه بود۔ بعدها در ۲۷ مارس ۱۹۹۵، یک نشریه پاکستانی، طی یک مقاله اعلام کرد که جوان ۲۴ ساله‌ای به نام عبدالشکور، از نزدیکان رمزی یوسف از اعضاء القاعده، به انجام این عملیات اعتراف کرده‌است۔ در خرداد ۱۳۸۲ نیز خبرگزاری مهر، انفجار حرم امام رضا را به رمزی یوسف نسبت می‌دهد و به نقل از علی یونسی، وزیر اطلاعات وقت جمهوری اسلامی، از درخواست ایران برای انتقال رمزی یوسف به ایران که در تحت بازداشت ایالات متحده آمریکا بود، خبر می‌دهد۔ در علت این درخواست آمده‌است که رمزی یوسف، عامل انفجار در حرم امام رضا بوده‌است۔ این احتمال نیز داده شده‌است که مجاهدین خلق با همکاری القاعده و رمزی یوسف، دست به این اقدام زده باشند۔

باند سعید امامی

در آذر ۱۳۷۸، سازمان قضایی نیروهای مسلح طی اطلاعیه‌ای، این انفجار را به باند سعید امامی، از مسئولان وقت وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران منتسب کرد۔ فرضیه‌ای که این انفجار را به گروه سعید امامی نسبت داده‌است، بر این اساس فرض شده‌است که سعید امامی در پی قتل‌های کشیش‌ها، نمی‌توانست و یا نمی‌خواست تا عوامل این کشتارها را معرفی کند و برای خریدن زمان برای اجرای سناریو و یا برای انحراف افکار عمومی، ماجرای بمب‌گذاری در حرم امام رضا را اجرا کرد۔ براساس فرضیه دیگری، این گروه از اتفاق پیش‌آمده در حرم امام رضا، استفاده کردند تا علاوه بر انحراف افکار عمومی از قتل‌ها، زمان مورد نیاز را برای فراهم آوردن زمینه برای معرفی قاتلان کشیش‌ها پیدا کرده و برای جلوگیری از جنگ بین شیعه و سنی، انگشت اتهام را در ابتدا به سوی گروه مجاهدین خلق گرفت۔ این تحلیل نیز مطرح بود که شاید نیروهای سعید امامی، با رخنه در تشکیلات سازمان مجاهدین خلق، عملیاتی‌های مورد پسند خود را در قالب عملیات‌های سازمان مجاهدین خلق تعریف و به نیروهای آنان تزریق می‌کردند۔

دولت ایران سازمان مجاهدین خلق را عامل این حادثه دانست. بر اساس ایرنا یک تماس گیرنده تلفنی مسئولیت حمله را از طرف سازمان مجاهدین خلق بر عهده می‌گیرد. در حالیکه سازمان مجاهدین خلق حمله را محکوم می‌کند.

رمزی یوسف یک عضو القاعده که مسئول چندین حمله تروریستی در جهان و در زندان آمریکا بود، به انجام این انفجار نیز متهم شد. برخی تحلیلگران می‌گویند ظاهراً او توسط سازمان مجاهدین خلق استخدام شده بود. بر اساس اظهارات یک افسر بی‌نام آمریکایی، یوسف بمب را ساخت و مأموران سازمان مجاهدین خلق آن را در حرم قرار دادند. بر اساس تحلیل‌ها، او مظنون به داشتن رابطه با سازمان مجاهدین خلق به خاطر تابعیت عراقی اش بود. اما ریموند تنتر (Raymond Tanter)، عضو آژانس امنیت ملی در زمان رونالد ریگان معتقد است که سازمان مجاهدین خلق دست نداشته‌اند و افراد جنگ طلب وابسته به یوسف مرتکب جنایت شد. نیوز (news) یک روزنامه چاپ صبح پاکستان، این فرد را عبدالشکور، یک جوان مذهبی تندرو که در کراچی زندگی می‌کند، معرفی کرد. در ۲۷ مارس ۱۹۹۵ یک نشریه پاکستانی اعلام کرد که عبدالشکور به انجام این بمب‌گذاری اعتراف نموده‌است.

یک ماه بعد از حمله، یک گروه سنی که خود را «الحرکت الاسلامی الایرانی» می‌نامد مسئولیت حمله را پذیرفت. علیرغم این، حکومت ایران به مسئول دانستن سازمان مجاهدین خلق ادامه داد. بر اساس شورای ملی مقاومت ایران که سازمان مجاهدین خلق جزئی از آن است، در یک دادگاه در ۱۹۹۹، وزیر کشور عبدالله نوری ادعا می‌کند که این حمله یک عملیات پرچم دروغین بوسیله رژیم ایران برای مقصر دانستن سازمان مجاهدین خلق بود.

اکبر گنجی و عمادالدین باقی که تحقیقات زیادی در قتل‌های زنجیره‌ای داشتند نیز مسئول این انفجار را بخشی از وزارت اطلاعات معرفی کردند و دستگیرشدگان را افرادی بدون ارتباط با این حادثه دانستند که از آنها اعتراف‌گیری شده‌است. علی یونسی، وزیر اطلاعات دولت اصلاحات در گفت‌وگو با جماران در تیر ماه ۱۴۰۰ می‌گوید که وزارت اطلاعات « در جریان این بمب‌گذاری افرادی را دستگیر و از آنها اقراری مبنی بر ارتکاب این انفجار گرفت. تعدادی بازداشت شدند و وقتی من وزیر شدم با بررسی‌هایی متوجه این خطا شدم و از بازداشتی‌ها دلجویی کردم و تا توانستیم جبران کردیم.»

واکنش‌ها و پیامدها

علی خامنه‌ای رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران، پس از این حادثه، پیامی را منتشر کرد که در آن، ضمن محکومیت این انفجار، آن را به مردم تسلیت گفت و گروه خاصی را مسئول حادثه معرفی نکرد، اما از عبارت «منافقین کوردل و خائن» استفاده کرد۔

پس از این رویداد، بیشتر کشورها، این حمله را محکوم کردند و خبرگزاری‌های بسیاری آن را مورد توجه قرار دادند۔ روزنامه گاردین و روزنامه هرالد‌تریبون از جمله روزنامه‌هایی بودند که برای این حادثه، تیتر زدند۔ عبدالمجید تراب ‌زمزمی نیز از واکنش دهندگان به این رویداد بود۔

شورای خلیفه‌گری کاتولیک و اعضای خلیفه‌گری کاتولیک ایران و همینطور جمعیت آشورایی‌های استان همدان نیز این حادثه را محکوم کردند۔

روزنامه اطلاعات در سال ۱۳۷۴، نامه‌ای را از شیخ محمد غزالی منتشر کرد که وی در طی این نامه، ضمن محکومیت این رویداد، آن را از جانب افراد بی‌ایمان خواند که با حمله به مساجد، قصد برهم زدن نظم و اتحاد میان مسلمانان را دارند۔ او این رویداد را با ویران کردن مسجد بابری در هند به دست بت‌پرستان و تبدیل بزرگترین مسجد الجزایر به دست فرانسوی‌ها به کلیسا و قتل عام مسلمانان در آنجا مقایسه کرد در ضمن نامه از سلمان رشدی و رفتارهای او انتقاد کرد۔

عمادالدین باقی در کتاب تراژدی دموکراسی، این حمله را به باند سعید امامی نسبت می‌دهد و از اجبار کردن زندانی (مهدی نحوی) برای اعتراف به همکاری با مجاهدین خلق برای این بمب‌گذاری خبر می‌دهد۔ وی پس از بیان تئوری‌های مختلف در این زمینه، یکی از پیامدهای این اتفاق را، ممانعت از فعالیت‌های اخوان المسلمین در ایران می‌داند که خود می‌تواند عاملی برای استقبال عوامل جمهوری اسلامی همچون باند سعید امامی از چنین پیشامدی باشد۔

در مناظره مصطفی تاج‌زاده و علیرضا زاکانی درباره قتل‌های زنجیره‌ای، تاج‌زاده گفت: «در مورد قتل‌های زنجیره‌ای به آقای خاتمی سناریو دادند عین مشهد؛ گفتند دو نفر منافق را بگویید آن‌ها بودند و از همین اعتراف‌گیری‌هایی که بلدند!»

محسن امین‌زاده، معاون اسبق وزارت خارجه دولت هفتم و هشتم گفت: «رهبران طالبان و جریان‌های افراطی متحد طالبان در افغانستان عملیات انفجار حرم امام رضا (ع) در مشهد را اجرا کردند.»

علی مطهری، نماینده تهران، در گفتگویی با روزنامه اعتماد این‌چنین گفت که «در موضوع انفجار در حرم امام رضا در سال ۷۳ نیز ابهاماتی مطرح است و لازم است دربارهٔ آن روشنگری صورت بگیرد.»

در ادبیات و هنر

یازده روز بعد از حادثه، فراخوانی جهانی برای صاحبان قلم در حوزه هنر و اندیشه داده شد تا آثاری در زمینه جاودانه شدن این حادثه، تهیه نمایند۔ آستان قدس نیز نشریه‌ای ویژه انفجار حرم منتشر کرد۔ مرکز پژوهش‌های بنیاد هابیلیان نیز در این خصوص تحقیقاتی را منتشر کرده‌است۔ شاعرانی چند در خصوص این حادثه شعر سروده‌اند۔

نمایش «دونه کفترام نذریه» از تئاترهای ساخته شده با موضوع انفجار حرم امام رضا بود که در سال ۱۳۹۴ به روی صحنه رفت۔ تئاتر پنجره فولاد، به نویسندگی مهدی توسلی و کارگردانی جواد هاشمی، از جمله نمایش‌های تاثیربرانگیزی است که در مورد واقعه بمب‌گذاری حرم امام رضاست.

پانویس

منابع

• احمدی، علی (۱۳۸۹). شیخ محمد غزالی. تهران: مجمع تقریب مذاهب اسلامی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۴۶۷-۱۴۸-۰.نگهداری یادکرد:خطاهای شابک چشم‌پوشی‌شده (رده)
• باقی، عمادالدین (۱۳۷۸). تراژدی دموکراسی در ایران. تهران: نشر نی. شابک ۹۶۴-۳۱۲-۴۹۰-۸.
• برقعی، محمدباقر (۱۳۷۳). سخنوران نامی معاصر ایران. قم: نشر حرم.
• دهقان، نیما (۱۳۸۶). «پروپاگاندایی از ته دل (نگاهی به نمایش «پنجره فولاد»)». کتاب صحنه. تهران (۶۱): ۷۵_۷۶ – به واسطهٔ نورمگز.
• علی‌دوست، محمد (۱۳۹۳). «بمب‌گذاری حرم مطهر». در مهدوی، محمدجواد. دایرةالمعارف آستان قدس رضوی. مشهد: بنیاد پژوهش‌های اسلامی. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۷۱۵۲۴۷.

آنلاین

• بی‌بی‌سی فارسی (۱۳۹۱). «موضوع 'تهدید به بمب‌گذاری' در حرم امام رضا بررسی می‌شود». bbc.com. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• خبرگزاری ایکنا (۱۳۹۸). «بمب‌گذاری در حرم رضوی؛ نخستین اقدام مشترک منافقان با وهابیت». iqna.ir. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• سازمان مجاهدین خلق ایران (۱۳۸۹). «بمب‌گذاری در حرم امام رضا (ع) توسط وزارت اطلاعات انجام شده بود». news.mojahedin.org. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• شهرآرانیوز (۱۴۰۱). «حادثه بمب‌گذاری در حرم مطهر رضوی به روایت رسانه‌های آن روز‌ها | روزی که مشهد نینوا شد». shahraranews.ir. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• عتیق (۱۳۹۴). «۳ روایت از بمب‌گذاری در حرم امام رضا(ع)». aghigh.ir. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• قدس‌آنلاین (۱۳۹۸). «واقعه بعدازظهرعاشورا». qudsonline.ir. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• مشهد چهره (۱۴۰۰). «خاطرات نخستین آتش‌نشانی که پس از انفجار بمب به حرم رسید». mashhadchehreh.ir. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• مشهد چهره (۱۴۰۰). «عاشورای سال 73 تلخ‌ترین روز در تقویم حرم مطهر رضوی است». mashhadchehreh.ir. دریافت‌شده در ۸ اسفند ۱۴۰۱.
• nbcnews (11 february 2012). "Response from the Natonal Council of Resistance of Iran". nbcnews.com (به انگلیسی). Retrieved 27 february 2023. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازبینی= و |تاریخ= (help)
• nbcnews (5 january 2004). "Teammates against terror?". nbcnews.com (به انگلیسی). Retrieved 27 february 2023. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازبینی= و |تاریخ= (help)