قیامهای سیاسی علویان
قیامهای سیاسی علویان به اقدامات سیاسی و بعضا نظامی علویان و شیعیان گفته میشد که بر علیه حکومت وقت، در دورههای مختلفی و با انگیزههای متفاوتی صورت گرفته است. در دوران امامان شیعه، برخی از افراد خاندان ابیطالب با هدف ایجاد تغییر در حکومتهای وقت قیام میکردند. بیشتر این قیامها به شکست انجامیده و بسیاری از آنان کشته میشدند، اما در برخی مناطق مانند طبرستان و شمال آفریقا موفق به تشکیل حکومت شدند. شواهد تاریخی نشان میدهد که برخی از این قیامها با تأیید ضمنی امام آن دوره صورت میگرفت، هرچند به ظاهر، برای رعایت تقیه، نارضایتی از این حرکتها ابراز میشد. نقل شده است که جعفر صادق، امام ششم شیعیان امامیه، دربارهٔ قیام برخی امامزادگان گفته بود: «تا زمانی که یکی از آلمحمد قیام میکند، من و شیعیانم در آسایش به سر میبریم. دوست دارم در هر دورهای یکی از آنها قیام کند و من هزینه زندگی او را تأمین کنم.»[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «انقلابی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.