بدون جعبه اطلاعات
بدون تصویر

ابن‌زبعری

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ابن‌زبعری، با نام کامل عبدالله بن زبعری بن قیس، شاعر قریشی و از مخالفان اسلام در مکه، تا سال هشتم هجری از منتقدان سرسخت پیامبر اسلام بود. وی پس از فتح مکه از گذشته خود توبه کرد، اسلام آورد و اشعاری در ستایش محمد سرود. دیوان او ترکیبی از اشعار دوران شرک و توحید است.

زندگی

ابن‌زبعری، عبدالله بن زبعری بن قیس، شاعر عرب قریشی و از مخالفان برجسته اسلام در دوران صدر اسلام بود. وی از تیره بنی‌سهم بن فهر از قبیله قریش و ساکن مکه و اطراف آن به‌شمار می‌رفت. ابن‌زبعری تا سال هشتم هجری بر آیین شرک باقی ماند و در این دوره، با سخنان و اشعار خود به مخالفت با پیام اسلام برخاست. از جمله اقدامات او نسبت به پیامبر اسلام، آزارهای لفظی و رفتاری گزارش شده است، از جمله قرار دادن شکمبه حیوان بر بدن وی هنگام نماز و سرودن اشعاری در طعن مقام نبوت.[۱]

با فتح مکه، ابن‌زبعری به‌همراه هبیره بن ابی‌وهب به نجران گریخت. در این زمان، حسان بن ثابت، شاعر مسلمان، در شعری او را مورد هجاء قرار داد و از قدرت پیام اسلام در دنیا و عذاب الهی در آخرت بیم داد. این اشعار تأثیر عمیقی بر ابن‌زبعری گذاشت و او را بر آن داشت تا به مکه بازگردد و با محمد دیدار کند. وی در این دیدار از رفتار گذشته خود ابراز پشیمانی کرد و ایمان آورد.[۲]

اشعار

در برخی از اشعارش، قریش و به‌ویژه هاشم بن عبدمناف را ستوده و بر نقش آنان در مهمان‌نوازی و یاری فقرا تأکید کرده است:[۳]

کانت قریشٌ بیضةً فتقلقلتفالمخّ خالصُها لعبدِ منافِ
الرایشون ولیس یوجدُ رایشٌوالقائلون هلمّ للأضیافِ
والخالطون فقیـرهم بغنیّهمحتی یکونَ فقیـرُهم کالکافی
عمرو العُلی هشمَ الثریدَ لقومهورجالُ مکة مسنتون عجافِ

در شعری دیگر، پس از پیروزی مشرکان در برخی نبردها، چنین سرود:[۴]

لیت أشیـاخی ببدرٍ شهدواجزع الخزرج من وقعِ الأسلِ
حین حطّت بقباءٍ بُرکُهاواستحرّ القتلُ فی عبدالأشلِ

پس از پذیرش اسلام، ابن‌زبعری اشعاری در ستایش محمد سرود، از جمله:[۵]

یا رسولَ الملکِ إنّ لسانیراتقٌ ما فتّقت إذ أنا بور
إذ أباری الشیطان فی سَنَنِ الغیومن مالَ میلَهُ المثبور
آمنَ اللحمُ والعظامُ لربیثمّ نفسی الشهیدُ أنتَ النذیر

و نیز:[۶]

ولقد شهدتُ بأنّ دینَکَ صادقٌحقاً وإنّکَ فی العبادِ جسیمُ
واللهُ یشهدُ أن أحمدَ مصطفیسسس
سسسمستقبلٌ فی الصالحینَ کریمُ

و هنگام اعلام ایمان خود چنین سرود:[۷]

فالآن أخضعُ للنبیّ محمدٍبیدٍ مطاوعةٍ وقلبٍ تائبِ
ومحمدٌ أوفی البریّة ذمّةًوأعزّ مطلوباً وأظفرَ طالبِ
هادی العبادِ إلی الرشادِ وقائدٌللمؤمنینَ بضوءِ نورٍ ثاقبِ
سسسسسس

پانویس

ارجاعات

منابع

  • اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن‌زبعری». دایره‌المعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.