رضیالدین علی بن علی بن موسی بن جعفر
رضیالدین علی بن موسی مشهور به ابنطاووس از فقهای شیعه، فرزند سید بن طاووس و اعضای خاندان بنیطاووس بود. او از خواجه نصیرالدین طوسی و پدرش روایت نقل کرده و اثر اصلیاش زوائد الفوائد است که مبتنی بر کتاب پدرش الاقبال است. تاریخ دقیق درگذشت او مشخص نیست.
زندگی
رضیالدین ابوالقاسم علی، فرزند علی بن موسی بن جعفر، از فقیهان و محدثان شیعه در سده هفتم هجری بود. او در سال ۶۴۷ قمری زاده شد و از چهرههای برجسته خاندان بنی طاووس بهشمار میرفت. تحصیلات خود را نزد پدرش، که از علمای نامدار شیعه بود، و دیگر استادان دینی دنبال کرد. پس از درگذشت برادر بزرگترش، صفیالدین محمد، در سال ۶۸۰ قمری، منصب نقابت علویان به او واگذار شد.[۱]
وی از پدر خود، خواجه نصیرالدین طوسی، و سید محمد بن معیه روایت نقل کرده است. مشهورترین اثر او کتاب زوائد الفوائد به زبان عربی است که محتوای آن عمدتاً برگرفته از کتاب سهجلدی پدرش به نام الاقبال لصالح الاعمال یا الاقبال بالاعمال الحسنهٔ فی ما یُعمَل میقاتاً واحداً فی کل سنهٔ است. علامه مجلسی در آثار خود به نقلهایی از این کتاب پرداخته که از جمله آنها، حدیثی دربارهٔ فضیلت نهم ربیعالاول است. تاریخ درگذشت رضیالدین علی بهطور دقیق مشخص نیست.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنطاووس». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.