حکمت متعالیه
اًَلْحِکمَةُ الْمُتَعالیة فِی الْاَسْفارِ العَقلیّة الاَربَعَة مشهور به اَلاْسْفارُ الاْرْبَعَة از کتب مشهور فلسفی صدرالدین شیرازی است که ملقب به صدر المتألهین و ملاصدرا است.
وی در حدود سالهای ۹۷۹-۱۰۵۰ قمری زیسته و این کتاب را در سالهای آخر عمرش نگاشته است[۱]
برهان، عرفان و قرآن عصر اصلی حکمت متعالیه را تشکیل میدهد[۲]