حکمت متعالیه
اًَلْحِکمَةُ الْمُتَعالیة فِی الْاَسْفارِ العَقلیّة الاَربَعَة مشهور به اَلاْسْفارُ الاْرْبَعَة از کتب مشهور فلسفی صدرالدین شیرازی مشهور به ملاصدرا است. نویسنده کتاب در حدود سالهای ۹۷۹-۱۰۵۰ قمری زیسته و این کتاب را در سالهای آخر عمرش نگاشته است[۱] برهان، عرفان و قرآن عنصر اصلی حکمت متعالیه را تشکیل میدهد[۲]