کاربر:4421212687/صفحه تمرین

حب دنیا

امام علی (ع): «به تحقیق دنیا سرای راستی است برای کسی که گفتار آن را باور دارد و سرای ایمنی از عذاب الهی است برای کسی که فهمید...»

اگر حب دنیا داشته باشیم

آدم اگر به دنیا علاقه داشته باشد، یک روز شاد است، یک روز غمگین! یک روز پیروز است و یک روز شکست‌خورده! یک روز امیدوار است یک روز مأیوس! چرا؟ چون دنیا آدم را بازی‌ می‌دهد! کِی آدم به حالت ثبات می‌رسد؛ یعنی حالتی که دیگر در نوسان غم و شادی نباشد و همیشه در مسیر نشاطِ رو به تزاید و تضاعف باشد؟ وقتی انسان حبّ‌الدنیا را از دل خودش خارج کرده باشد؛ البته این کار سختی است چون یک نوع حبّ‌الدنیا را که از بین می‌بریم، نوع دیگری از آن مثل علف هرز در دل‌مان می‌روید. اما هرچقدر با انواع مدل‌های حبّ الدنیا مبارزه کنیم، آسوده‌تر می‌شویم، سبک‌بال‌تر می‌شویم، و هموم و غموم از دل‌مان بیشتر خواهد رفت.

اگر حب دنیا نداشته‌ باشیم

آدم اگر حبّ‌الدنیا نداشته باشد، فلسفۀ حیات را می‌بیند و از فلسفۀ حیات لذت می‌برد، غایت حیات را می‌بیند و از غایت حیات لذت می‌برد، آدم اگر حبّ‌الدنیا نداشته باشد علت اندوهش از بین می‌رود و برای دریافت نشاط معنوی آماده می‌شود!