صبر
در آموزههای اسلامی صبر و استقامت از جایگاه ویژهای برخوردار است. پس از ایمان به خدا صبر و استقامت در مرتبه والایی قرار دارد. در سوره عصر به این مسئله اشاره شده است.
مفهوم لغوی و اصطلاحی
در لغت به معنای حبس کردن بازداشتن بنابر این اگر کسی خود را از انجام کاری بازدارد صبر کرده است.[۱] از نظر اصطلاح در علم اخلاق عبارتاند از: ثبات نفس مضطرب نشدن آن در بلاها و مصیبتها و مقاومت کردن در برابر حادثه ها وسختیها.[۱]
جایگاه
جعفر بن محمد در کتاب کافی گفته است صبر نسبت به ایمان مانند سر نسبت به بدن است، چون سر نباشد تن هم نخواهد بود، همچنین هرگاه صبر نباشد ایمان هم نیست.[۲]
مرتضی مطهری در اینباره میگوید: «قرآن در سوره عصر، ضمن تأکید با یک قسم بیان شده است: بشر بدون داشتن چهار خصلت زیانکار و بدبخت است: ایمان، عمل صالح، تشویق و واداشتن به حق و تشویق و توصیه به خویشتنداری و استقامت و صبر.»
قرآن در آیات متعدد به این امر اشاره میکند و مؤمنان را به صبر و پایداری فرا میخواند. سوره هود آیه ۱۱۲: پس همان گونه که دستور یافتهای ایستادگی کن، و هرکه با تو توبه کرده (نیز چنین کند) طغیان نکنید که او به آنچه انجام میدهید بیناست.[۱]