سید حسین بروجردی
سید حسین بروجردی، که با عنوان آیت الله بروجردی شناخته میشود، از مراجع تقلید شیعه امامیه بود که دوران مرجعیت خود را در قم گذراند و تألیفات متعددی در علوم اسلامی دارد.
زندگی
سید حسین بروجردی، فرزند آقا علی، از نوادگان سید محمد طباطبائی، از زواره به بروجرد رفته، و از خاندان مشهور بحرالعلوم و طباطبائی است. وی در بروجرد متولد شد و مدتی در اصفهان و سپس از سال ۱۳۲۰ هجری شمسی در نجف تحصیل نمود.[۱]
در سال ۱۳۲۸ به بروجرد بازگشت و پس از درگذشت عبدالکریم حائری یزدی در ۱۳۶۴ هجری شمسی، به قم آمد و مرجعیت عامه شیعه را یافت و تا پایان عمر در این مقام باقی ماند. وی در سال ۱۳۸۱ هجری قمری درگذشت.[۲]
آثار
از جمله تألیفات او میتوان به رسالهای در اصول، مستدرک رجال شیخ طوسی، بیوت الشیعه، حاشیه بر فهرست شیخ منتجب الدین، حاشیه بر مبسوط و سند صحیفه سجادیه اشاره کرد.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بروجردی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.