فمینیسم
فمینیسم واکنش زن غربی مدرن، در برابر فرهنگ به جایمانده از عصر سنت اروپایی است که از یک سو در مفاهیم جدید عصر روشنگری، در حوزه فلسفه و علوم اجتماعی مانند اومانیسم، سکولاریسم، تساوی، حقوق بشر و آزادیهای اجتماعی ریشه دارد و از سویی، وامدار موج تحولگرای اجتماعی و سیاسی، حقوقمحوری و فضای باز پس از انقلاب فرانسه و تدوین قانون حقوق بشر در این کشور رسمیت یافت، و در نهایت نیز متأثر از موج صنعتیشدن غرب و شکلگیری طبقهای به نام سرمایهداران و کارفرمایان است.[۱]
معنای فمینیسم
واژه فمینیسم با اندکی تغییر در تلفظ، در زبانهای انگلیسی، فرانسوی و آلمانی به یک معنا به کار برده میشود. این واژه را گاه به جنبشهای سازمانیافته برای احقاق حقوق زنان و گاهی نیز به نظریهای که معتقد به برابری زن و مرد از جنبههای سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و حقوقی است، معنا کردهاند. استفاده از این واژه تا دهه شصت و هفتاد میلادی، کاربردی محدود در ارتباط با مسائل خاص و گروههای خاص داشت و اصلا برای اشاره به تشکلهای زنان مرسوم و رایج نبود و استفاده از این واژه برای تمام گروههای مرتبط با مسئله حقوق زنان، در همین اواخر متداول و فراگیر شده است. معادلهای فمینیسم در زبان فارسی، «زنگرایی»، «زنوری»، «زنانهنگری»، «آزادیخواهی زنان» است که البته برخی از این واژهها در بیان حقیقت فمینیسم نارسا است.[۲]
منابع
منابع
- یزدانی، عباس؛ جندقی، بهروز (۱۳۸۸). فمینیسم و دانشهای فمینیستی. قم: دفتر مطالعات و تحقیقات زنان.