سید حسن نصرالله
سید حسن نصرالله
| سید حسن نصرالله | |
|---|---|
| متولد | ۳۱ اوت ۱۹۶۰ الکرانتینا در شرق لبنان |
| وفات | ۲۷ سپتامبر۲۰۲۴ بیروت |
| علت فوت | بمباران هوایی |
| آرامگاه | بیروت |
| ملیت | ابنانی |
| حزب سیاسی | حزبالله لبنان |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| منصب | سیاستمدار ودبیر کل حزبالله لبنان |
| والدین |
|
سید حسن نصرالله (زاده ۱۰ شهریور ۱۳۳۹ - درگذشته ۵ مهر ۱۴۰۳) معادل (۳۱ اوت ۱۹۶۰–۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴) سیاستمدار و دبیرکل حزبالله لبنان بود. او از چهرههای کلیدی در تحولات سیاسی و نظامی لبنان و منطقه خاورمیانه بهشمار میرفت.[۱]
زندگینامه
سید حسن نصرالله در ۳۱ اوت ۱۹۶۰ (۱۰ شهریور ۱۳۳۹) در روستای بازوریه در استان صور در جنوب لبنان به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند خانوادهای با سه برادر و پنج خواهر و فرزند سید عبدالکریم نصرالله بود. خانواده او به منطقه فقیرنشین الکرنتینا در حاشیه شرقی بیروت نقل مکان کردند و دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه او به ترتیب در مدارس الکفاح و التهذیب التربویة در منطقه سن الفیل گذشت.
با آغاز جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۷۵، خانواده او به زادگاهشان، بازوریه، بازگشتند. نصرالله که از نوجوانی تحت تأثیر امام موسی صدر قرار داشت، به جنبش امل پیوست و با وجود سن کم، مسئولیت سازماندهی این جنبش در شهر بازوریه را بر عهده گرفت.
علاقه او به تحصیلات دینی موجب آشناییاش با سید محمد غروی در جنوب لبنان شد. با مساعدت وی، نصرالله در اواخر سال ۱۹۷۶ برای ادامه تحصیلات حوزوی عازم نجف شد. در نجف، با معرفینامه غروی، مورد توجه امام سید محمدباقر صدر قرار گرفت و سید عباس موسوی از سوی شهید صدر مأمور نظارت بر امور علمی و شخصی او شد.
در سال ۱۹۷۸، به دنبال افزایش فشارها بر حوزههای علمیه توسط رژیم بعث عراق، نصرالله مخفیانه از این کشور خارج شد و به لبنان بازگشت. در لبنان، به حوزه علمیه امام مهدی(عج) که توسط شهید سید عباس موسوی (که او نیز امکان بازگشت به عراق را نداشت) تأسیس شده بود، پیوست و تحصیلات دینی خود را ادامه داد. وی همزمان، فعالیتهای سیاسی و سازمانی خود را در جنبش امل در منطقه بقاع از سر گرفت.
پس از بازگشت، به عضویت حزبالله درآمد و پس از ترور سید عباس موسوی در سال ۱۹۹۲، به عنوان دبیرکل این حزب انتخاب شد.[۲]
حوادث مرتبط با درگذشت
بر اساس گزارشهای منتشر شده، نصرالله در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ (۵ مهر ۱۴۰۳) در پی حمله به محل اقامتش در جنوب بیروت کشته شد.[۳] تحلیلهای مربوط به این واقعه در مراکز مطالعاتی ایران نیز مورد بررسی قرار گرفته است.[۴]
مواضع و نقشآفرینی
در دوران رهبری او، حزبالله به یک نیروی نظامی سازمانیافته تبدیل شد. خروج نیروهای اسرائیلی از جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰، یک نقطه عطف مهم برای این گروه تحت رهبری او ارزیابی شد.[۵] همچنین، در جنگ ۳۳ روزه در سال ۲۰۰۶ بین حزبالله و اسرائیل، این گروه توانست در برابر حملات گسترده مقاومت کند. این رویداد به تغییر در محاسبات امنیتی اسرائیل نسبت به حزبالله منجر شد.[۶]
سخنرانیهای نصرالله
سخنرانیهای او به عنوان یکی از ابزارهای اصلی تأثیرگذاری بر افکار عمومی در جهان عرب شناخته میشد.[۷] مواضع او همواره بر مقابله با اسرائیل و حمایت از جنبشهای همسو متمرکز بود. ارتباط استراتژیک حزبالله با ایران و سوریه، نقش این گروه را در معادلات منطقهای برجسته کرده بود.[۸]
پانویس
ارجاعات
- ↑ صفا، جنگ سایهها استراتژی نظامی حزبالله لبنان، ۴۵.
- ↑ عاملی، سید حسن نصرالله از نجف تا میدان نبرد، ۱۰۱.
- ↑ موسوی، تحلیل تحولات اخیر لبنان، ۱۲۳–۱۲۵.
- ↑ رضوی، تحولات اخیر لبنان، ۷۸–۸۰.
- ↑ نورالدین، اسرائیل وتراژدی شکست با مطالعه موردی خروج از لبنان، ۱۵۵.
- ↑ حائری، جنگ ۳۳ روزه تحلیلی بر استراتژی وتاکتیکهای حزبالله، ۲۱۴.
- ↑ حیدر، خطابههای سیاسی سید حسن نصرالله ابزاری برای جنگ روانی، ۶۷.
- ↑ صفا، جنگ سایهها استراتژی نظامی حزبالله لبنان، ۲۰۳.
منابع
- ۱.صفا، محمدجواد. جنگ سایهها: استراتژی نظامی حزبالله لبنان. تهران: مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه، ۱۳۹۵، ص ۴۵.
- ۲.عاملی، جعفر. سید حسن نصرالله: از نجف تا میدان نبرد. بیروت: دارالهادی، ۲۰۰۸، ص ۲۳.
- ۳.هاشمی، سید محمود. خاطراتی از حوزه علمیه نجف در دهه پنجاه. قم: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲، ص ۱۱۷.
- ۴.عاملی، پیشین، ص ۱۰۱.
- ۵.موسوی، احمد. تحلیل تحولات اخیر لبنان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی، ۱۴۰۳، ص ۱۲۳-۱۲۵.
- ۶.رضوی، سید محمد. تحولات جدید در خاورمیانه. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، ۱۴۰۳، ص ۷۸-۸۰.
- ۷.نورالدین، هیثم. اسرائیل و تراژدی شکست: مطالعه موردی خروج از لبنان. ترجمه احمد موسوی. تهران: انتشارات سروش، ۱۳۸۱، ص ۱۵۵.۸.
- ۸.حائری، عبدالقدوس. جنگ ۳۳ روزه: تحلیلی بر استراتژی و تاکتیکهای حزبالله. تهران: دانشگاه امام حسین(ع)، ۱۳۸۶، ص ۲۱۴. .
- ۹.حیدر، علی. خطابههای سیاسی سید حسن نصرالله: ابزاری برای جنگ روانی. قم: دارالشروق، ۱۳۹۰، ص ۶۷.
- ۱۰.صفا، پیشین، ص۲۰۳.