سید حسن نصرالله
سید حسن نصرالله
| سید حسن نصرالله | |
|---|---|
| متولد | ۳۱ اوت ۱۹۶۰ الکرانتینا در شرق لبنان |
| وفات | ۲۷ سپتامبر۲۰۲۴ بیروت |
| علت فوت | بمباران هوایی |
| آرامگاه | بیروت |
| ملیت | ابنانی |
| حزب سیاسی | حزبالله لبنان |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| منصب | سیاستمدار ودبیر کل حزبالله لبنان |
| والدین |
|
سید حسن نصرالله (زاده ۱۰ شهریور ۱۳۳۹ - درگذشته ۵ مهر ۱۴۰۳) معادل (۳۱ اوت ۱۹۶۰–۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴) سیاستمدار و دبیرکل حزبالله لبنان بود. او از چهرههای کلیدی در تحولات سیاسی و نظامی لبنان و منطقه خاورمیانه بهشمار میرفت.[۱]
زندگینامه
سید حسن نصرالله در ۳۱ اوت ۱۹۶۰ (۱۰ شهریور ۱۳۳۹) در روستای بازوریه در استان صور در جنوب لبنان به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند خانوادهای با سه برادر و پنج خواهر و فرزند سید عبدالکریم نصرالله بود. خانواده او به منطقه فقیرنشین الکرنتینا در حاشیه شرقی بیروت نقل مکان کردند و دوران تحصیلات ابتدایی و متوسطه او به ترتیب در مدارس الکفاح و التهذیب التربویة در منطقه سن الفیل گذشت.با آغاز جنگ داخلی لبنان در سال ۱۹۷۵، خانواده او به زادگاهشان، بازوریه، بازگشتند.سید حسن نصرالله با فاطمه یاسین ازدواج کرده و دارای پنج فرزند به نامهای محمدهادی، محمدجواد، زینب، محمدعلی و محمدمهدی است.
آغاز فعالیت های سیاسی
نصرالله که از نوجوانی تحت تأثیر امام موسی صدر قرار داشت، به جنبش امل پیوست و با وجود سن کم، مسئولیت سازماندهی این جنبش در شهر بازوریه را بر عهده گرفت.
علاقه او به تحصیلات دینی موجب آشناییاش با سید محمد غروی در جنوب لبنان شد. با مساعدت وی، نصرالله در اواخر سال ۱۹۷۶ برای ادامه تحصیلات حوزوی عازم نجف شد. در نجف، با معرفینامه غروی، مورد توجه امام سید محمدباقر صدر قرار گرفت و سید عباس موسوی از سوی شهید صدر مأمور نظارت بر امور علمی و شخصی او شد.
در سال ۱۹۷۸، به دنبال افزایش فشارها بر حوزههای علمیه توسط رژیم بعث عراق، نصرالله مخفیانه از این کشور خارج شد و به لبنان بازگشت. در لبنان، به حوزه علمیه امام مهدی(عج) که توسط شهید سید عباس موسوی (که او نیز امکان بازگشت به عراق را نداشت) تأسیس شده بود، پیوست و تحصیلات دینی خود را ادامه داد. وی همزمان، فعالیتهای سیاسی و سازمانی خود را در جنبش امل در منطقه بقاع از سر گرفت سید حسن نصرالله در سال ۱۹۷۹ به عنوان مسئول سیاسی منطقه بقاع و عضو دفتر سیاسی جنبش امل منصوب شد.
تأسیس حزب الله ومسؤلیت ها
در سال ۱۹۸۲، به دنبال اختلافات ایدئولوژیک با رهبری جنبش دربارهٔ رویکرد مقابله با تهاجم اسرائیل به لبنان، به همراه گروهی از کادرها و مسئولان جنبش امل از آن جدا شد.
همزمان با تأسیس حزب الله در سال ۱۹۸۲ در پی حمله اسرائیل به لبنان و آغاز فعالیت جنبش مقاومت اسلامی، نصرالله مسئولیتهای متعددی را در این حزب بر عهده گرفت. وی تا سال ۱۹۸۵ فعالیت علمی خود را در مدرسه دینی بعلبک در کنار مسئولیت منطقه بقاع در حزب الله ادامه داد و سپس به بیروت نقل مکان کرد و مسئولیتهای گستردهتری را عهدهدار شد.
تصدی بخش های اجرایی
در سال ۱۹۸۷ با ایجاد سمت مسئول اجرایی حزب الله، نصرالله به این مقام منصوب شد و علاوه بر آن به عضویت شورای تصمیمگیری حزب الله (هیأت فرماندهی) درآمد. وی در سال ۱۹۸۹ برای ادامه تحصیلات حوزوی لبنان را ترک کرد و به قم رفت، اما پس از یک سال، به درخواست شورای حزب الله و به دلیل تحولات سیاسی و میدانی در لبنان، مجبور به بازگشت شد.
دبیر کلی حزب الله
در سال ۱۹۹۲، پس از ترور سید عباس موسوی نخستین دبیرکل حزب الله که در ۱۶ فوریه ۱۹۹۲ توسط نیروهای اسرائیلی کشته شد. نصرالله در اجلاس شورای حزب الله به عنوان دبیرکل جدید انتخاب شد.
در عرصه سیاسی، حزب الله تحت رهبری نصرالله در سال ۱۹۹۲ برای نخستین بار در انتخابات مجلس لبنان پس از جنگ داخلی شرکت کرد و با کسب ۱۲ کرسی، کمیته وفاداری به مقاومت را تشکیل داد.
رویدادهای مهم
در دوره دبیرکلی او، مقاومت اسلامی عملیاتهای مهمی را علیه نیروهای اشغالگر اسرائیلی انجام داد که از بارزترین آنها عملیات «انتقام سزاوار» در ژوئیه ۱۹۹۳ و «خوشههای خشم» در آوریل ۱۹۹۶ بود. این عملیاتها در نهایت به امضای توافقنامهای منجر شد که نقطه عطف مهمی در تاریخ مقاومت اسلامی به شمار میرود و راه را برای آزادسازی بخش عمدهای از اراضی لبنان هموار کرد.
در سپتامبر ۱۹۹۷، محمدهادی نصرالله، پسر بزرگ او، در درگیری با نیروهای اشغالگر اسرائیلی در منطقه جبل الرفیع در جنوب لبنان کشته شد. در مه ۲۰۰۰، نیروهای اسرائیلی از جنوب لبنان خارج شدند و این منطقه به دست مقاومت اسلامی آزاد شد.
نصرالله در وفاق ملی لبنان پس از ترور رفیق حریری در فوریه۲۰۰۵نقش محوری ایفا کرد.
حوادث مرتبط با درگذشت
بر اساس گزارشهای منتشر شده، نصرالله در ۲۷ سپتامبر ۲۰۲۴ (۵ مهر ۱۴۰۳) در پی حمله به محل اقامتش در جنوب بیروت کشته شد.[۲] تحلیلهای مربوط به این واقعه در مراکز مطالعاتی ایران نیز مورد بررسی قرار گرفته است.[۳]
مواضع و نقشآفرینی
در دوران رهبری او، حزبالله به یک نیروی نظامی سازمانیافته تبدیل شد. خروج نیروهای اسرائیلی از جنوب لبنان در سال ۲۰۰۰، یک نقطه عطف مهم برای این گروه تحت رهبری او ارزیابی شد.[۴] همچنین، در جنگ ۳۳ روزه در سال ۲۰۰۶ بین حزبالله و اسرائیل، این گروه توانست در برابر حملات گسترده مقاومت کند. این رویداد به تغییر در محاسبات امنیتی اسرائیل نسبت به حزبالله منجر شد.[۵]
سخنرانیهای نصرالله
سخنرانیهای او به عنوان یکی از ابزارهای اصلی تأثیرگذاری بر افکار عمومی در جهان عرب شناخته میشد.[۶] مواضع او همواره بر مقابله با اسرائیل و حمایت از جنبشهای همسو متمرکز بود. ارتباط استراتژیک حزبالله با ایران و سوریه، نقش این گروه را در معادلات منطقهای برجسته کرده بود.[۷]
پانویس
ارجاعات
- ↑ صفا، جنگ سایهها استراتژی نظامی حزبالله لبنان، ۴۵.
- ↑ موسوی، تحلیل تحولات اخیر لبنان، ۱۲۳–۱۲۵.
- ↑ رضوی، تحولات اخیر لبنان، ۷۸–۸۰.
- ↑ نورالدین، اسرائیل وتراژدی شکست با مطالعه موردی خروج از لبنان، ۱۵۵.
- ↑ حائری، جنگ ۳۳ روزه تحلیلی بر استراتژی وتاکتیکهای حزبالله، ۲۱۴.
- ↑ حیدر، خطابههای سیاسی سید حسن نصرالله ابزاری برای جنگ روانی، ۶۷.
- ↑ صفا، جنگ سایهها استراتژی نظامی حزبالله لبنان، ۲۰۳.
منابع
- ۱.صفا، محمدجواد. جنگ سایهها: استراتژی نظامی حزبالله لبنان. تهران: مرکز مطالعات استراتژیک خاورمیانه، ۱۳۹۵، ص ۴۵.
- ۲.عاملی، جعفر. سید حسن نصرالله: از نجف تا میدان نبرد. بیروت: دارالهادی، ۲۰۰۸، ص ۲۳.
- ۳.هاشمی، سید محمود. خاطراتی از حوزه علمیه نجف در دهه پنجاه. قم: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۳۸۲، ص ۱۱۷.
- ۴.عاملی، پیشین، ص ۱۰۱.
- ۵.موسوی، احمد. تحلیل تحولات اخیر لبنان. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی، ۱۴۰۳، ص ۱۲۳-۱۲۵.
- ۶.رضوی، سید محمد. تحولات جدید در خاورمیانه. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی، ۱۴۰۳، ص ۷۸-۸۰.
- ۷.نورالدین، هیثم. اسرائیل و تراژدی شکست: مطالعه موردی خروج از لبنان. ترجمه احمد موسوی. تهران: انتشارات سروش، ۱۳۸۱، ص ۱۵۵.۸.
- ۸.حائری، عبدالقدوس. جنگ ۳۳ روزه: تحلیلی بر استراتژی و تاکتیکهای حزبالله. تهران: دانشگاه امام حسین(ع)، ۱۳۸۶، ص ۲۱۴. .
- ۹.حیدر، علی. خطابههای سیاسی سید حسن نصرالله: ابزاری برای جنگ روانی. قم: دارالشروق، ۱۳۹۰، ص ۶۷.
- ۱۰.صفا، پیشین، ص۲۰۳.