توبه نصوح

توبه نصوح بازگشتی راست و خالص (توبه) است که شامل پشیمانی واقعی، آمرزش خواهی و تصمیم قاطع برای ترک گناه است. هدف آن بازگشت کامل به سوی خدا و انجام عمل صالح است و بازگشت به گناه پس از توبه نصوح پذیرفته نیست.

معنای اصطلاحی

توبه نصوح به معنای بازگشت راست و خالص است و در قرآن در آیه «یا ایها الذین آمنوا توبوا الی الله توبهٔ نصوحاً…» (تحریم ۸) ذکر شده است. ابن‌عباس توبه نصوح را شامل پشیمانی دل، طلب آمرزش به زبان و توقف عملی از گناه می‌داند و تصمیم بر عدم بازگشت به گناه را جزء شرایط آن می‌داند. موسی کاظم،‌ امام هفتم شیعیان امامیه، گفته است که توبه نصوح زمانی است که انسان پس از گناه دیگر به آن بازنگردد. محمد، پیامبر اسلام نیز توبه نصوح را چنین توصیف کرده‌اند که توبه کار دیگر به گناه بازنگردد، همان‌طور که شیر به پستان بازنمی‌گردد. به بیان دیگر، توبه نصوح شامل بازگشت واقعی به خیرخواهی و تصمیم قطعی برای ترک گناه است و بازگشت مجدد به گناه آن را باطل می‌کند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «توبه نصوح». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.