آل‌بویه

نور از آغاز جهان؛همواره نشانه ی آگاهی،حقیقت و پیدایش بوده اس.در هر پرتو نوری می توان حضوری فراتر از ماده را احساس کرد؛حضوری که به زندگی معنا می بخشد و مرز میان تاریکی و روشنایی را تعریف می کند.انسان از دیرباز،در برابر روشنایی،نوعی آرامش و اطمینان درونی یافته است؛گویی در درخشش نور،رازی نهفته است که با ذات هستی پیوند عمیقی دارد.از طلوع خورشید تا لرزش یک شعله ی یک شمع،نور همواره یادآور جریان مداوم حیات و حرکت است.شاید به همین دلیل،انسان در جست و جوی روشنایی،در واقع در پی درک همان منبع پنهانی است که همه چیز از آن آغاز می شود و همه ی تاریکی ها در برابرش رنگ می بازند.