توحید در عبادت
توحید در عبادت
تعریف توحید در عبادت
توحید در عبادت یکی از بنیادی ترین اصول دین اسلام است و به معنای یکتاپرستی در پرستش و بندگی است. بر اساس این اصل، هیچکس جز خداوند شایسته عبادت و پرستش نیست. عبادت، به هر شکلی که باشد اعم از دعا، نماز، نذر، یا استعانت باید تنها برای خدا انجام شود، زیرا او خالق، رازق و مدبر همه موجودات عالم است. قرآن کریم بارها بر این موضوع تأکید کرده است؛ از جمله در آیه ۵ سوره مبارکه فاتحه (ایاک نعبد و ایاک نستعین) که نشان میدهد عبادت و یاری طلبی باید منحصر به ذات خداوند باشد.
آثار توحید در زندگی انسان
توحید در عبادت، انسان را از هرگونه وابستگی و خضوع در برابر غیر خدا آزاد میسازد و روح استقلال و عزت را در او زنده میکند. کسی که تنها خدا را میپرستد، از قدرت ها و مقامهای دنیوی نمیهراسد و جز رضای الهی هدفی ندارد. از این رو، توحید در عبادت نه تنها یک باور عقیدتی، بلکه مایه اصلاح فرد و جامعه نیز هست.
شرک در عبادت و اهمیت پرهیز از آن
در مقابل، شرک در عبادت یعنی پرستش غیر خدا یا شریک قرار دادن برای او که بزرگترین گناه در اسلام شمرده میشود. قرآن کریم در سوره نساء آیه ۴۸ و ۱۱۶ میفرماید: (ان الله لا یغفر ان یشرک به)، یعنی خداوند شرک را نمیآمرزد. بنابراین، شناخت و تحقق توحید در عبادت، اساس ایمان و محور همهٔ اعمال صالح است و بدون آن، هیچ عبادتی ارزش و قبولی نزد خداوند متعال ندارد. برای آشنایی بیشتر با مفهوم شرک، میتوانید به مقالهی شرک مراجعه کنید.
منابع
قرآن کریم، سوره فاتحه، آیه ۵؛ طباطبایی، محمدحسین. تفسیر المیزان.
قرآن کریم، سوره نساء، آیات ۴۸ و ۱۱۶؛ طباطبایی، محمدحسین. تفسیر المیزان.