توحید در عبادت
توحید در عبادت
تعریف
توحید در عبادت یکی از ارکان اساسی دین اسلام است و به معنای پرستش و بندگی خالصانهٔ خداوند متعال میباشد. انسان موحّد عبادت را تنها برای خدا انجام میدهد و هیچ موجودی را در این امر شریک نمیسازد. قرآن کریم میفرماید: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ» (فاتحه: ۵).
آثار و اهمیت
توحید در عبادت موجب آزادی انسان از وابستگیهای غیر الهی و پرورش روح عزت و آرامش میشود. کسی که تنها خدا را میپرستد، از قدرتهای دنیوی نمیهراسد و زندگی او بر پایهٔ توکل و ایمان استوار میگردد. این اصل، اساس تقوا و رشد معنوی در جامعهٔ اسلامی است.
شرک و پیامدهای آن
در برابر توحید، شرک در عبادت قرار دارد که به معنای پرستش غیر خدا یا شریک قرار دادن برای اوست. قرآن کریم در سوره نساء (آیات ۴۸ و ۱۱۶) تأکید میکند که شرک گناهی نابخشودنی است. برای آگاهی بیشتر دربارهٔ مفهوم شرک، به مقالهٔ شرک مراجعه کنید.
تصویر مرتبط
[[پرونده:
