کاربر:Esb.8724/صفحه تمرین
پوشش و وقار در اسلام
در تعالیم اسلام، پوشش ظاهری از اهمیت ویژهای برخوردار است. پوشش باید بهگونهای باشد که تنگ، نازک یا چسبان نباشد و اندام بدن را نمایان نکند. این اصل، جلوهای از حفظ عفت و کرامت انسانی به شمار میآید.
در یکی از روایتها آمده است که پارچهای زیبا و گرانقیمت از یمن برای پیامبر اکرم (ص) آوردند. پیامبر آن را به یکی از یاران خود هدیه دادند. چند روز بعد، وقتی دیدند او از آن لباس استفاده نمیکند، علت را پرسیدند. او پاسخ داد: «لباس را به همسرم بخشیدهام.» پیامبر (ص) فرمودند:
به او بگو زیر آن لباس، لباسی دیگر بپوشد، زیرا ممکن است اندام بدنش نمایان شود.
همچنین در سیرهٔ حضرت فاطمه زهرا (س) آمده است که ایشان حتی در واپسین روزهای زندگی، نگران آشکار شدن حجم بدنشان در هنگام تشییع بودند. با راهنمایی اسماء بنت عمیس، تابوتی پوشیده و پوشاننده ساختند تا بدنشان از دید دیگران پنهان بماند. این اقدام، نمادی از عفاف و وقار بانوی اسلام است. اسلام افزون بر پوشش ظاهری، بر وقار در رفتار نیز تأکید دارد. قرآن کریم هشدار میدهد که زنان نباید هنگام راه رفتن پاهای خود را چنان بر زمین بکوبند که صدای زیورآلاتشان شنیده شود؛ زیرا چنین رفتاری نوعی جلوهگری به شمار میآید. در سوره نور آیهٔ ۳۱ آمده است:
«وَ لَا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِن زِینَتِهِنَّ»
بدینگونه، اسلام حفظ عفت را نه تنها در لباس، بلکه در رفتار و گفتار نیز ضروری میداند.
{{زندگینامه
| تصویر =
| عنوان = امام مهدی (عج)
| تولد = نیمهٔ شعبان ۲۵۵ هـ.ق
| زادگاه = [[سامرا]]
| درگذشت = در حال [[غیبت کبری]]
| پدر = [[امام حسن عسکری]]
| مادر = [[نرجس خاتون]]
| لقبها = قائم، مهدی، صاحبالزمان
| دوره = [[امامان شیعه]]
}}
'''امام مهدی (عج)'''، دوازدهمین امام [[شیعه]] و واپسین پیشوای الهی از نسل [[پیامبر اسلام]] (ص) است. ایشان در '''نیمهٔ شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری''' در شهر [[سامرا]] به دنیا آمدند. پدر بزرگوارشان [[امام حسن عسکری]] (ع) و مادر گرامیشان [[نرجس خاتون]] (س) بودند. به سبب شرایط سیاسی آن زمان و مراقبت شدید [[خلفای عباسی]] بر خاندان [[اهل بیت]] (ع)، تولد آن حضرت بهصورت '''پنهانی''' انجام گرفت. از همان دوران کودکی، نشانههای [[امامت]] و دانش الهی در ایشان آشکار بود و پدرشان، امام حسن عسکری (ع)، ایشان را بهعنوان جانشین خود معرفی کردند.
پس از [[شهادت]] امام حسن عسکری (ع) در سال ۲۶۰ هجری قمری، امامت به حضرت مهدی (عج) رسید. ایشان به فرمان خداوند وارد '''[[غیبت صغری]]''' شدند که حدود ۶۹ سال به طول انجامید. در این دوران، ارتباط شیعیان با امام از طریق '''چهار نایب خاص''' برقرار بود: [[عثمان بن سعید عمری]]، [[محمد بن عثمان عمری]]، [[حسین بن روح نوبختی]] و [[علی بن محمد سمری]]. با درگذشت آخرین نایب در سال ۳۲۹ هجری قمری، '''[[غیبت کبری]]''' آغاز شد که تا امروز ادامه دارد.
بر اساس آموزههای اسلامی، امام مهدی (عج) در '''[[آخرالزمان]]''' ظهور خواهند کرد تا جهان را از [[ظلم]]، [[ستم]] و [[ناعدالتی]] پاک کنند و '''عدالت جهانی''' را برپا دارند. [[انتظار فرج]] و دعا برای [[ظهور]] ایشان از مهمترین باورهای شیعیان است و در فرهنگ اسلامی، حضرت مهدی (عج) بهعنوان '''[[منجی موعود]]''' شناخته میشوند.
== منابع ==
# [[شیخ کلینی]]، ''[[الکافی]]''، ج ۱، ص ۳۲۹.
# [[علامه مجلسی]]، ''[[بحارالانوار]]''، ج ۵۱ و ۵۲