قوم لوط
قوم لوط
«قوم لوط» جمعیتی بودند که در دوران لوط بن هاران در ناحیهای از فلسطین ــــ که در قرآن از آن با عنوان «مُؤتَفِکات»[۱] یاد شده ــــ زندگی میکردند. آنان به سبب ارتکاب گناهان بزرگ، بهویژه عمل لواط، مورد خشم الهی قرار گرفتند و عذاب الهی بر آنان فرود آمد.
لوط بن هاران در میان قوم خود
نابهنجارترین رفتار قوم لوط، عمل شنیع لواط بود و طبق بیان قرآن، آنان اولین گروهی بودند که این کار زشت را در میان خود رایج ساختند: « و لوط را [به یاد آورید]هنگامی که به قومش گفت:آیا آن کار بسیار زشت وقبیح را که هیچکس از جهانیان در آن برشما پیشی نگرفته است،مرتکب می شوید!؟».[۲] هیچکس از جهانیان پیش از شما مرتکب چنین عملی نشده بود.
ازاینرو خداوند، لوط را برای هدایت و اصلاح این مردم گمراه برانگیخت: «هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت:آیا[از سرانجام شرک و طغیان که خشم وعذاب خداست ]نمی پرهیزید؟*بی تردید من برای شما فرستاده ای امینم»؛[۳] زمانی که برادرشان لوط به ایشان گفت: آیا پرهیزکاری پیشه نمیکنید؟ من پیامآوری امین برای شما هستم.
با این حال، آنان نهتنها به سخن حق گوش نسپردند، بلکه او را تهدید کردند که از آن سرزمین بیرونش خواهند کرد: «گفتند:ای لوط !اگر[از تبلیغ دین]باز نایستی ،حتما تبعیدخواهی شد».[۴] گفتند: ای لوط، اگر از این گفتار دست نکشی، بیشک از راندهشدگان خواهی بود.
در روایات و منابع تاریخی نیز، ناهنجاریهای دیگری همراه با انحرافات جنسی برای آنان ذکر شده است. تنها خانهای که در میان آن قوم ایمان داشت، منزل لوط بود، جز همسرش: «در آنجا جز یک خانه از مسلمانان[که اهلش مطیع خدا بودند ،نیافتیم».[۵] در آنجا جز یک خانواده مؤمن نیافتیم. این آیه نشان میدهد که فساد، تنها میان مردان نبود، بلکه در میان زنان نیز دیده میشد و مردان به مردان و زنان به زنان بسنده میکردند.[۶]
سرانجام قوم لوط
این قوم سرانجام به سبب نافرمانی، گناه و انکار پیامبری لوط بن هارون گرفتار مجازات الهی شدند. قرآن سه مرحله از عذاب آنان را بیان میکند:
۱. صیحهای هولناک: «پس به هنگام طلوع آفتاب ،صدایی [مرگبار و وحشتناک و غرشی سهمگین]آنان را فراگرفت».[۷] سرانجام، هنگام برآمدن خورشید، فریادی مرگبار آنان را دربر گرفت.
۲. دگرگون شدن شهرشان: «ودرنتیجه آن شهر را زیر و روکردیم و برآنان سنگ هایی از جنس سنگ گل باراندیم».[۸] قسمتهای بالای شهر را پایین قرار دادیم.
۳. بارش سنگ: «وبر آن ها سنگهایی از نوع سنگ گل لای لایه فرو ریختیم *[سنگ هایی ]که نزد پروردگارت نشانه دار بود و آن سنگها از ستمکاران دور نیست».[۹] و بارانی از سنگهای پیاپی بر آنها فرو ریختیم؛ سنگهایی که نزد پروردگارت نشاندار بود.
در پایان شایان ذکر است که هر یک از این عذابها برای نابودی آن قوم کافی بود، اما به سبب شدت گناه و جسارت آنان در آلودگی و فساد، این سه عذاب پیدرپی بر آنان نازل شد. همچنین خداوند برای پندآموزی دیگران، کیفرشان را دوچندان ساخت: «قطعا در این[سرگذشت اسفبار و حادثه عبرت آموز]نشانه هایی[از قدرت خدا و خواری ورسوایی مجرمان ]برای هوشمندان [که جستجوگر علل حوادث اند]وجود دارد».[۱۰] در این داستان عبرتانگیز، نشانههایی برای اهل بصیرت است.