تربیت کودک
تربیت کودک در اسلام
در منابع اسلامی رهنمودهای گستردهای در باب اصول و مبانی تربیت کودک در ابعاد مختلف جسمانی و روحانی بیان شدهاست. در خصوص اصول تربیت ، مراحل تربیت و ویژگیهای هر یک، از ازدواج و آداب آن و توصیههای دوران بارداری و شیرخوارگی گرفته تا محبت و عدالتورزی نسبت به کودکان و رعایت موازین دیگر پرورشی که هر کدام یک باب از تربیت اسلامی را تشکیل میدهند.
مفهوم شناسی واژه تربیت
تربیت، مصدر باب تفعیل از ماده «ربی یربو» به معنای رشد بوده و در کتب لغت به معنای رشد دادن استعمال شده است[۱] و در اصطلاح فراهم آوردن زمینه برای پرورش استعدادهای درونی هر موجود و به ظهور و فعلیت رسانیدن امکانات بالقوه موجود در درون او را تربیت تعبیر کرده اند.[۲]
ابعاد تربیت کودک
ابعاد تربیتی کودک در چهار حیطۀ تربیت جسمانی ، تربیت ایمانی ، تربیت اخلاقی و تربیت عقلی جای میگیرد.
تربیت جسمانی
تربیت جسمانی در اسلام به عنوان مقدمه ای برای تربیت روح و عقل محسوب می شود. تربیت جسم و استحکام بخشیدن به اعضا و جوارح باید در جهت شادابی روح، رشد خصلت های اخلاقی مانند سلحشوری، شجاعت، استقامت ، تعاون و همکاری، صداقت، پاکی، یاد خدا و تعلق بخشیدن به اندیشه باشد.