آسوریان

آسوریان، قومی از نژاد سامی بودند که ابتدا در بابل ساکن بودند و سپس به مناطق میانی رود دجله و کوه‌های مجاور مهاجرت کردند. آنان دولتی کوچک به نام آشور تأسیس کردند که نام آن برگرفته از رب‌النوع معبودشان بود. پایتخت نخستین این حکومت شهر آشور بود، اما در دوره‌های بعد، شهرهای کالاه (کالح در تورات) و نینوا به‌عنوان پایتخت برگزیده شدند.

دوره استقلال آسوریان بین قرن هجدهم تا پانزدهم پیش از میلاد بود. این دولت به‌تدریج گسترش یافت و قلمرو آن از مصر تا کویر ایران و ارمنستان امتداد یافت. مادها و پارس‌ها تابع آن شدند و ایلام را نیز از میان بردند. پس از حدود ده قرن، سرانجام مادها بر این حکومت غلبه کرده و در سال ۶۰۶ پیش از میلاد آن را منقرض کردند. در دوران هخامنشیان، آشور به یکی از ساتراپی‌های ایران تبدیل شد.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «آسوریان». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.