ابرهه بن حارث
ابرَهَه ذوالمنار، با نام اصلی ابرهه بن حارث یا ابراهیم بن حارث، از شاهان تبّع در یمن، پس از پدرش به پادشاهی رسید. او در جنگهایی با عراق حضور داشت و در دوران فرمانرواییاش پیروزیهایی به دست آورد. نصب منارههایی در راهها برای هدایت مسافران، علت لقب «ذوالمنار» دانسته شده است.
نام و نسب
ابرَهَه بن حارث رائش بن شَدّاد بن مَلْطاط بن عمرو ذُوآبِین حِمْیَری، با لقب «ذوالمنار» شهرت داشت. ابرهه که به زبان حبشی، سپیدچهره توصیف شده، بنا بر روایتی از سوی پدرش به نام ابراهیم نامگذاری شده و «ابرهه» صورت دیگری از آن نام است.[۱]
دربارهٔ لقب «ذوالمنار» گفتهاند که او در مسیرهای مختلف، نشانههایی به شکل مناره نصب میکرد تا رهگذران بتوانند راه خود را پیدا کنند.[۲]
زندگی
ابرهه ذوالمنار، از فرمانروایان یمن و دومین تن از شاهان تُبّع بهشمار میرود. او در برخی جنگهایی که پدرش، نخستین تبّع، با نواحی عراق داشت، مشارکت داشت. پس از درگذشت پدر، بر تخت پادشاهی یمن نشست. او همچون فرمانروایان پیشین خاندانش به لشکرکشیهایی دست زد و در این جنگها به پیروزیهایی رسید. سرانجام در غمدان درگذشت.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابرهه بن حارث». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.