احمد بن محمد بن اسماعیل ابن ابراهیم
احمد بن محمد بن اسماعیل بن ابراهیم، مشهور به ابنطباطبا (۲۸۶-۳۴۸ ه.ق) شاعر و نقیب علویان در مصر بود که لقب طباطبا به جدش نسبت داده میشود. ابومحمد عبدالله بن احمد نیز از این خاندان بود و به دلیل سخاوت و فضیلت شهرت داشت. او به سال ۳۴۸ قمری بر اثر بیماری نادری که باعث بثره و خارش گلو شده بود، درگذشت.
زندگی
احمد بن محمد بن اسماعیل بن ابراهیم، از شاعران و ادیبان علوی مصری بود و به عنوان نقیب علویان در مصر شناخته میشد. لقب «طباطبا» به جد او ابراهیم نسبت داده میشود. فرد دیگری از این خاندان نیز در مصر شهرت یافت که به ابنطباطبا معروف بود. این شخص ابومحمد عبدالله بن احمد بن علی بن حسین بن ابراهیم نام داشت. او مردی پاکطینت، کریم، فاضل و توانگر بود و سخاوت زیادی داشت. برخی از حکایات دربارهٔ سخاوت او با کافور اخشیدی مقایسه شده است. علت مرگ او بیماریای بود که پزشکان آن زمان نمیشناختند و در کتب پیشینیان ثبت نشده بود. این بیماری باعث ایجاد بثرههایی در گلوی او شد که با خارش همراه بود و هیچ دارویی برای آن مؤثر واقع نشد. او در سال ۳۴۸ قمری درگذشت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنطباطبا». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.