بثینه بنت حبا
بُثَینَة بن حباء یا بثینه عذریه، معشوقه جمیل از قبیله عذره، شاعرهای فصیح و معاصر عبدالملک بن مروان بود. عشق او و جمیل بیست سال ادامه یافت، هرگز به ازدواج نینجامید و به پاکی شناخته شد. بثینه پس از مرگ جمیل در سال ۸۲ هجری درگذشت.
زندگی
بُثَینَة دختر حُبا بن ثعلبه از قبیله عذره و معشوقه جمیل بن معمر بود. این دو بیست سال دلباختگی داشتند اما هرگز ازدواج نکردند و عشقشان به پاکی و پرهیزگاری شناخته شد. بثینه معاصر عبدالملک بن مروان، خلیفه اموی (متوفی ۸۶ق) بود. او زنی گندمگون و لاغراندام بود که چندان زیبایی نداشت، اما به فصاحت و شاعری شهره بود و اشعارش لحنی رقیق و متین داشت. جمیل پیش از او درگذشت و بثینه برایش مرثیه گفت و چندی بعد، در سال ۸۲ هجری قمری، خود نیز درگذشت. درباره او نقل شده است که عبدالملک پرسید چرا جمیل تو را برگزید، و او پاسخ داد: «همانگونه که مردم نیز در تو استحقاقی ندیدند و تو را به خلافت برگزیدند»، پاسخی که خلیفه را شرمنده ساخت.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بثینه». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.