بیع شرط
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بیع شرط نوعی معامله است که در آن فروشنده میتواند در صورت بازگرداندن بهای تعیینشده در زمان مشخص، معامله را فسخ کند. این عقد در برابر بیع قطع یا بیع بات قرار دارد که بدون شرط و بدون امکان بازگشت منعقد میشود.
معنای اصطلاحی
بیع شرط در فقه اسلامی به معاملهای گفته میشود که در آن فروشنده و خریدار توافق میکنند اگر فروشنده در مدت معینی تمام یا بخشی از بهای معامله را به خریدار بازگرداند، حق فسخ معامله نسبت به تمام یا بخشی از کالای فروختهشده برای او برقرار باشد. به این ترتیب، خیار فسخ بر اساس شرطی است که طرفین در هنگام عقد برای خود قرار میدهند.[۱]
این نوع معامله در برابر بیع قطع یا بیع بات قرار دارد که در آن، عقد بدون هیچ شرطی و بدون حق رجوع انجام میگیرد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بیع شرط». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.