جوهری هروی
جوهری هروی با نام ابراهیم بن محمدباقر هروی قزوینی، شاعر، فقیه و خطیب سده سیزدهم هجری قمری بود. او که به «افصحالشعرا» مشهور و با تخلص «جوهری» شناخته میشد، در علوم دینی جایگاه برجستهای داشت و بخشی از عمر خود را در کربلا نزد آقاباقر بهبهانی به تحصیل گذراند.
زندگی
«جوهری هروی»، ابراهیم بن محمدباقر هروی قزوینی، از شاعران و دانشمندان برجسته قزوین در سده سیزدهم هجری قمری بود. او اصالتاً از مردم هرات بود، اما تولد و رشد او در قزوین صورت گرفت. وی به «افصحالشعرا» شهرت داشت و با تخلص «جوهری» شعر میسرود. جوهری در علوم مختلف به مرتبه اجتهاد رسید و برای تکمیل دانش خود مدتی در کربلا در محضر آقاباقر بهبهانی به تحصیل پرداخت.[۱]
علاوه بر تدریس در رشتههای گوناگون علوم دینی، در فن خطابه و منبر نیز توانایی بالایی داشت. او در سالهای پایانی عمر به اصفهان مهاجرت کرد و در همانجا در سال ۱۲۵۳ هجری قمری درگذشت. از آثار او میتوان به «طوفانالبکاء فی مقاتل سیدالشهدا»، دیوان شعر، و اثری منظوم در موضوع امامت اشاره کرد.[۲]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «جوهری هروی». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.