بایسنقر: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''بایسنقر'''، نوه [[تیمور گورکانی]] و فرزند [[شاهرخ تیموری|شاهرخ]]، شاهزادهای هنردوست و شاعر بود. او در خوشنویسی مهارت داشت و دربارش محل تجمع اهل ادب و هنر بود. وی در سال ۸۳۷ هجری قمری در [[هرات]] بر اثر سکته درگذشت. | |||
== زندگی == | == زندگی == | ||
بایسُنقُر، فرزند شاهرخ و نوه تیمور گورکانی، در فاصله سالهای ۸۰۲ تا ۸۳۷ هجری قمری میزیست. او پادشاهی خوشگذران بود، اما در عین حال ذوق ادبی و هنری داشت. بایسنقر خود شاعری آگاه به ادب فارسی بود و آثار فارسی را با دقت مطالعه میکرد. دربار او محل گردهمایی شاعران، مورخان، خوشنویسان و نقاشان ایرانی بود. وی در خوشنویسی مهارت داشت و به شش قلم خط مینوشت. رقم خوشنویسانه او بر طاق و پیرامون سردر مسجد گوهرشاد مشهد، که آیاتی از قرآن در آن نگاشته شده، همچنان دیده میشود. علت مرگ او سکته بود که در باغ سپید، در دارالسلطنه هرات رخ داد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=بایسنقر}}</ref> | بایسُنقُر، فرزند شاهرخ و نوه تیمور گورکانی، در فاصله سالهای ۸۰۲ تا ۸۳۷ هجری قمری میزیست. او پادشاهی خوشگذران بود، اما در عین حال ذوق ادبی و هنری داشت. بایسنقر خود شاعری آگاه به ادب فارسی بود و آثار فارسی را با دقت مطالعه میکرد. دربار او محل گردهمایی شاعران، مورخان، خوشنویسان و نقاشان ایرانی بود. وی در خوشنویسی مهارت داشت و به شش قلم خط مینوشت. رقم خوشنویسانه او بر طاق و پیرامون سردر [[مسجد گوهرشاد]] مشهد، که آیاتی از [[قرآن]] در آن نگاشته شده، همچنان دیده میشود. علت مرگ او سکته بود که در باغ سپید، در دارالسلطنه هرات رخ داد.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرهالمعارف جامع اسلامی|ف=بایسنقر}}</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۳۳
بایسنقر، نوه تیمور گورکانی و فرزند شاهرخ، شاهزادهای هنردوست و شاعر بود. او در خوشنویسی مهارت داشت و دربارش محل تجمع اهل ادب و هنر بود. وی در سال ۸۳۷ هجری قمری در هرات بر اثر سکته درگذشت.
زندگی
بایسُنقُر، فرزند شاهرخ و نوه تیمور گورکانی، در فاصله سالهای ۸۰۲ تا ۸۳۷ هجری قمری میزیست. او پادشاهی خوشگذران بود، اما در عین حال ذوق ادبی و هنری داشت. بایسنقر خود شاعری آگاه به ادب فارسی بود و آثار فارسی را با دقت مطالعه میکرد. دربار او محل گردهمایی شاعران، مورخان، خوشنویسان و نقاشان ایرانی بود. وی در خوشنویسی مهارت داشت و به شش قلم خط مینوشت. رقم خوشنویسانه او بر طاق و پیرامون سردر مسجد گوهرشاد مشهد، که آیاتی از قرآن در آن نگاشته شده، همچنان دیده میشود. علت مرگ او سکته بود که در باغ سپید، در دارالسلطنه هرات رخ داد.[۱]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بایسنقر». دایرهالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.
| خطها |
|  | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| خوشنویسان | ||||||
| جستارهای وابسته | ||||||