عبدالواحد ببغاء: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «ببغاء (۳۱۳–۳۹۸ق)، شاعر و نویسنده عرب، در دربار سیفالدوله حمدانی شهرت یافت. او در قصیدهسرایی از سبک متنبی و بحتری پیروی میکرد، اما در مراثی و خمریات نوآوری داشت. رسائل مسجع او تأثیرگذار بود و دیوانش به حدود سیصد صفحه میرسید. گرچه شیعه نبو...» ایجاد کرد) |
(+رده:زادگان ۳۱۳ (قمری)، +رده:درگذشتگان ۳۹۸ (قمری)، +رده:شاعران مسلمان، +رده:شاعران اهل بغداد، +رده:اهالی موصل، +رده:شاعران عربی سده ۴ (قمری) (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ببغاء (۳۱۳–۳۹۸ق)، شاعر و نویسنده عرب، در دربار سیفالدوله حمدانی شهرت یافت. او در قصیدهسرایی از سبک متنبی و بحتری پیروی میکرد، اما در مراثی و خمریات نوآوری داشت. رسائل مسجع او تأثیرگذار بود و دیوانش به حدود سیصد صفحه میرسید. گرچه شیعه نبود، در میان شاعران شیعیمذهب دربار سیفالدوله قرار داشت و ازاینرو در تاریخ شاعران شیعه نیز ذکر شده است. | '''ابوالفرج عبدالواحد''' یا '''عبدالملک ببغاء''' (۳۱۳–۳۹۸ق)، شاعر و نویسنده عرب، در دربار [[سیفالدوله حمدانی]] شهرت یافت. او در قصیدهسرایی از سبک متنبی و بحتری پیروی میکرد، اما در مراثی و خمریات نوآوری داشت. ''رسائل مسجع'' او تأثیرگذار بود و دیوانش به حدود سیصد صفحه میرسید. گرچه [[شیعه]] نبود، در میان شاعران شیعیمذهب دربار سیفالدوله قرار داشت و ازاینرو در تاریخ شاعران شیعه نیز ذکر شده است. | ||
== زندگی == | == زندگی == | ||
بَبِّغاء (ابوالفرج عبدالواحد یا عبدالملک، زاده ۳۱۳ قمری در شام – درگذشته ۳۹۸ قمری در بغداد) فرزند نصر بن محمد مخزومی، شاعر و نویسنده عرب بود که به «ببغاء» به معنای طوطی شهرت داشت. او در سال ۳۳۳ قمری، هنگامی که سیفالدوله حمدانی به حلب آمد، قصیدهای در مدح او سرود و به جمع شاعران دربار وی پیوست. پس از درگذشت سیفالدوله، به موصل و بغداد سفر کرد و به ستایش امراء و خلفای عصر پرداخت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک= | بَبِّغاء (ابوالفرج عبدالواحد یا عبدالملک، زاده ۳۱۳ قمری در شام – درگذشته ۳۹۸ قمری در بغداد) فرزند نصر بن محمد مخزومی، شاعر و نویسنده عرب بود که به «ببغاء» به معنای طوطی شهرت داشت. او در سال ۳۳۳ قمری، هنگامی که سیفالدوله حمدانی به حلب آمد، قصیدهای در مدح او سرود و به جمع شاعران دربار وی پیوست. پس از درگذشت سیفالدوله، به [[موصل]] و [[بغداد]] سفر کرد و به ستایش امراء و خلفای عصر پرداخت.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ببغاء}}</ref> | ||
ببغاء در سرودن قصیده از سبک [[متنبی]] و [[بحتری]] پیروی میکرد، اما در مراثی و خمریات شیوهای ابتکاری داشت. رسائل او مسجع، آهنگین و پرمایه بود و در این زمینه سبکی نو | ببغاء در سرودن قصیده از سبک [[متنبی]] و [[بحتری]] پیروی میکرد، اما در مراثی و خمریات شیوهای ابتکاری داشت. رسائل او مسجع، آهنگین و پرمایه بود و در این زمینه سبکی نو پدیدآورد که مورد تقلید نویسندگان بعدی قرار گرفت. مجموعهای از آثار او در نظم و نثر در اواخر قرن چهارم قمری، در زمان حیاتش، گردآوری شد. بنا بر گزارش [[ابنالندیم]]، دیوان او حدود سیصد صفحه بوده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ببغاء}}</ref> | ||
وی گرچه پیرو تشیع نبود، اما در میان شاعران دربار سیفالدوله که بیشتر شیعیمذهب بودند به فعالیت میپرداخت و به همین دلیل، نامش در تاریخ شاعران شیعه نیز یاد شده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک= | == مذهب == | ||
وی گرچه پیرو تشیع نبود، اما در میان شاعران دربار سیفالدوله که بیشتر شیعیمذهب بودند به فعالیت میپرداخت و به همین دلیل، نامش در تاریخ شاعران شیعه نیز یاد شده است.<ref>{{پک|1=اختری|2=۱۳۹۰|ک=دایرةالمعارف جامع اسلامی|ف=ببغاء}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۴: | ||
=== منابع === | === منابع === | ||
* {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ببغاء|دانشنامه=[[ | * {{یادکرد دانشنامه|نام خانوادگی=اختری|نام=عباسعلی|پیوند نویسنده=|ویراستار=|مقاله=ببغاء|دانشنامه=[[دایرةالمعارف جامع اسلامی]]|عنوان جلد=دایرةالمعارف جامع اسلامی|سال=۱۳۹۰|ناشر=آرایه|مکان=تهران}} | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اهالی موصل]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۳۹۸ (قمری)]] | |||
[[رده:زادگان ۳۱۳ (قمری)]] | |||
[[رده:شاعران اهل بغداد]] | |||
[[رده:شاعران عربی سده ۴ (قمری)]] | |||
[[رده:شاعران مسلمان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۵۷
ابوالفرج عبدالواحد یا عبدالملک ببغاء (۳۱۳–۳۹۸ق)، شاعر و نویسنده عرب، در دربار سیفالدوله حمدانی شهرت یافت. او در قصیدهسرایی از سبک متنبی و بحتری پیروی میکرد، اما در مراثی و خمریات نوآوری داشت. رسائل مسجع او تأثیرگذار بود و دیوانش به حدود سیصد صفحه میرسید. گرچه شیعه نبود، در میان شاعران شیعیمذهب دربار سیفالدوله قرار داشت و ازاینرو در تاریخ شاعران شیعه نیز ذکر شده است.
زندگی
بَبِّغاء (ابوالفرج عبدالواحد یا عبدالملک، زاده ۳۱۳ قمری در شام – درگذشته ۳۹۸ قمری در بغداد) فرزند نصر بن محمد مخزومی، شاعر و نویسنده عرب بود که به «ببغاء» به معنای طوطی شهرت داشت. او در سال ۳۳۳ قمری، هنگامی که سیفالدوله حمدانی به حلب آمد، قصیدهای در مدح او سرود و به جمع شاعران دربار وی پیوست. پس از درگذشت سیفالدوله، به موصل و بغداد سفر کرد و به ستایش امراء و خلفای عصر پرداخت.[۱]
ببغاء در سرودن قصیده از سبک متنبی و بحتری پیروی میکرد، اما در مراثی و خمریات شیوهای ابتکاری داشت. رسائل او مسجع، آهنگین و پرمایه بود و در این زمینه سبکی نو پدیدآورد که مورد تقلید نویسندگان بعدی قرار گرفت. مجموعهای از آثار او در نظم و نثر در اواخر قرن چهارم قمری، در زمان حیاتش، گردآوری شد. بنا بر گزارش ابنالندیم، دیوان او حدود سیصد صفحه بوده است.[۲]
مذهب
وی گرچه پیرو تشیع نبود، اما در میان شاعران دربار سیفالدوله که بیشتر شیعیمذهب بودند به فعالیت میپرداخت و به همین دلیل، نامش در تاریخ شاعران شیعه نیز یاد شده است.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ببغاء». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.