بتریه

بَتَریّه شاخه‌ای از زیدیّه بود که ابتدا بر ولایت علی تأکید داشت اما بعد خلافت ابوبکر و عمر را نیز پذیرفت. آنان با عثمان، طلحه، زبیر و عایشه مخالفت کردند و امامت را تنها برای فرزندان علی که قیام مسلحانه می‌کردند، معتبر می‌شمردند.

تاریخچه

بَتَریّه فرقه‌ای از زیدیّه بود که نامشان را به‌سبب وابستگی به مغیرة بن سعد، معروف به ابتر، دانسته‌اند. از دیگر چهره‌های این گروه می‌توان به کثیرالنوا، حسن بن ابی‌صالح، سالم بن ابی‌حفصه، حکم بن عیینه، سلمه بن کهیل و ابوالمقدام ثابت بن حداد اشاره کرد. آنان ابتدا مردم را به ولایت علی بن ابی‌طالب دعوت می‌کردند، اما بعدها ولایت ابوبکر و عمر بن خطاب را نیز پذیرفتند و به امامتشان اقرار کردند. در مقابل، با عثمان بن عفان، طلحه بن عبیدالله، زبیر بن عوام و عایشه مخالفت ورزیدند. از میان فرزندان علی، تنها کسی را شایسته امامت می‌دانستند که با شمشیر قیام کند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «بتریه». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.