قناعت: تفاوت میان نسخه‌ها

از اسلامیکال
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:223.jpg|بندانگشتی]]
'''قناعت''' یعنی آرامش خاطر یافتن در نبودِ آنچه دل می‌خواهد؛ یعنی رضایت به خوراکی‌های اندک و [[حسرت]] نخوردن بر آنچه از دست رفته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=ارشاد القلوب|سال=۱۳۷۶|نام=حسن بن محمد|نام خانوادگی=دیلمی|ناشر=ناصر|جلد=۱|صفحه=۳۱۰|مکان=قم}}</ref> به گفته منابع اخلاقی، یکی از راه‌های رسیدن به قناعت، تحمیل به [[نفس]] است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=اخلاق اسلامی، مبانی و مفاهیم|سال=۱۳۸۹|نام=مهدی|نام خانوادگی=علیزاده|ناشر=دفتر نشر معارف|صفحه=۱۴۰|مکان=قم}}</ref>
[[قناعت]] یعنی [[آرامش]] خاطر یافتن در نبودِ آنچه دل می‌خواهد؛ یعنی [[رضایت]] به خوراکی‌های اندک و حسرت نخوردن بر آنچه از دست رفته است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اخلاق|عنوان کتاب=ارشاد القلوب|سال=۱۳۷۶|نام=حسن بن محمد|نام خانوادگی=دیلمی|ناشر=ناصر|جلد=۱|صفحه=۳۱۰|مکان=قم}}</ref>


== منابع ==
== منابع ==
[[رده:اخلاق زیستی]]
[[رده:اصطلاحات اخلاقی]]
[[رده:اقتصاد اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۱:۲۶

قناعت یعنی آرامش خاطر یافتن در نبودِ آنچه دل می‌خواهد؛ یعنی رضایت به خوراکی‌های اندک و حسرت نخوردن بر آنچه از دست رفته است.[۱] به گفته منابع اخلاقی، یکی از راه‌های رسیدن به قناعت، تحمیل به نفس است.[۲]

منابع

  1. دیلمی، حسن بن محمد (۱۳۷۶). اخلاق. ج. ۱. قم: ناصر. ص. ۳۱۰.
  2. علیزاده، مهدی (۱۳۸۹). اخلاق. قم: دفتر نشر معارف. ص. ۱۴۰.