خسف بیداء: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:خسف.png|بندانگشتی|192x192پیکسل|خسف بیداءاز علائم حتمی ظهور ]] | [[پرونده:خسف.png|بندانگشتی|192x192پیکسل|خسف بیداءاز علائم حتمی ظهور ]] | ||
خسف بیداء | <ref>{{پانویس کوتاهشده|مهدی پور|1371|ک=روزگار رهایی|ج=2|ص=854}}</ref>خسف بیداء | ||
[[خسف]] از نشانه های آخرالزمان و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=روزگار رهایی|عنوان کتاب=روزگار رهایی|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=مهدی پور|جلد=2|صفحه=854}}</ref> | [[خسف]] از نشانه های آخرالزمان و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=روزگار رهایی|عنوان کتاب=روزگار رهایی|نام=علی اکبر|نام خانوادگی=مهدی پور|جلد=2|صفحه=854}}</ref> | ||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لسان العرب|نام خانوادگی=ابن منظور|جلد=9|صفحه=69}}</ref> و [[بیداء]] نام سرزمینی است میان مکه و [[مدینه|مدینه .]] ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که [[سفیانی]] ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به گونه [[معجزه]] به امر خداوند در دل زمین فرو می روند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=غیبه|نام خانوادگی=نعمانی|جلد=252}}</ref> این حادثه از نشانه های حتمی [[عصر ظهور|ظهور]] بیان شده است. | خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=لسان العرب|نام خانوادگی=ابن منظور|جلد=9|صفحه=69}}</ref> و [[بیداء]] نام سرزمینی است میان مکه و [[مدینه|مدینه .]] ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که [[سفیانی]] ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به گونه [[معجزه]] به امر خداوند در دل زمین فرو می روند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=غیبه|نام خانوادگی=نعمانی|جلد=252}}</ref> این حادثه از نشانه های حتمی [[عصر ظهور|ظهور]] بیان شده است. | ||
== پانویس == | == پانویس<ref>{{پانویس کوتاهشده|ابن منظور|1363|ک=لسان العرب|ج=9|ص=67}}</ref> == | ||
<references /> | <references /> | ||
[[رده:جنگ]] | [[رده:جنگ]] | ||
[[رده:آخرالزمان]] | [[رده:آخرالزمان]] | ||
[[رده:آخرالزمان از دیدگاه شیعیان]] | [[رده:آخرالزمان از دیدگاه شیعیان]] | ||
نسخهٔ ۵ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۴
[۱]خسف بیداء
خسف از نشانه های آخرالزمان و به معنای فرو رفتن در زمین و زیر آوار ماندن به وسیله زلزله ، سیل و طوفان و بمباران جز آن است .[۲]
خسف به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است .[۳] و بیداء نام سرزمینی است میان مکه و مدینه . ظاهرا منظور از خسف بیداء آن است که سفیانی ، با لشکری عظیم به قصد جنگ با مهدی عازم مکه می شود، در میان مکه و مدینه و در محلی که به سرزمین بیداء معروف است به گونه معجزه به امر خداوند در دل زمین فرو می روند.[۴] این حادثه از نشانه های حتمی ظهور بیان شده است.
پانویس[۵]
- ↑ مهدی پور، روزگار رهایی، ۲: ۸۵۴.
- ↑ مهدی پور، علی اکبر. روزگار رهایی. ج. ۲. ص. ۸۵۴.
- ↑ ابن منظور. لسان العرب. ج. ۹. ص. ۶۹.
- ↑ نعمانی. غیبه. ج. ۲۵۲.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ۹: ۶۷.