غیبت: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسب: خنثیسازی |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در اصطلاح علم [[علم اخلاق|اخلاق]] | در اصطلاح علم [[علم اخلاق|اخلاق]]، غیبت آن است که در غیاب شخصی، به بیان آنچه بازگویی آن باعث ناخشنودی آن فرد میشود، بپردازند.<ref>{{پک|فیض کاشانی|۱۳۸۰|ج=۵|ص=۲۵۵|ک=المحجه البیضاء}}</ref>خواه آن نقص در بدن او باشد یا در نسب یا در صفات و افعال و اقوال او یا در چیزی که متعلق به او باشد مثل خانه و لباس.<ref>{{پانویس کوتاهشده|نراقی|۱۳۷۹|ک=معراج السعاده|ص=۴۴۴}}</ref>گفته شده است که غیبت فقط بدگویی به زبان نیست بلکه بدگویی با کنایه و اشاره و نوشتن و مانند آنها را نیز در بر میگیرد.<ref>{{پانویس کوتاهشده|نراقی|۱۳۷۵|ک=مستند الشیعه|ج=۱۴|ص=۱۶۳}}</ref> | ||
== در منابع اخلاق اسلامی == | |||
در منابع اخلاق اسلامی، سه نوع غیبت تعریف شده است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کتاب|عنوان کتاب=گناهان کبیره|نام=عبدالحسین|نام خانوادگی=دستغیب|جلد=۲|صفحه=۲۵۷}}</ref> | |||
# ذکر کردن چیزی که نقص شرعی یا عرفی نسبت به حال شخص غیبت شده باشد و آن چیز هم، بر شنونده پوشیده باشد به طوری که راضی به فاش شدنش نباشد و غیبت کننده هم در مقابل کوچک کردن آن شخص و عیب گذاری بر اوست. | |||
# نقل عیب پنهان است،لیکن نه به قصد مذمت کردن و عیب گذاردن و پست کردن او، بلکه به غرض دیگری مانند سرگرمی یا از روی دلسوزی، عیب پنهان دیگری را نقل کند که شکّی در حرام بودنش نیست. | |||
# گفتن عیب کسی نزد دیگری که آن را می داند.ظاهر بعضی از روایات آن است که از عنوان غیبت بیرون است، لیکن از تعدادی روایات استفاده میشود که این مورد نیز غیبت است. | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
[[رده:اخلاق]] | {{پانویس}} | ||
{{گناهان کبیره در اسلام}} | |||
[[رده:اخلاق اجتماعی]] | |||
[[رده:اخلاق اسلامی]] | [[رده:اخلاق اسلامی]] | ||
[[رده:اخلاق حرفهای]] | [[رده:اخلاق حرفهای]] | ||
[[رده:گناهان کبیره در اسلام]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۶:۲۷
در اصطلاح علم اخلاق، غیبت آن است که در غیاب شخصی، به بیان آنچه بازگویی آن باعث ناخشنودی آن فرد میشود، بپردازند.[۱]خواه آن نقص در بدن او باشد یا در نسب یا در صفات و افعال و اقوال او یا در چیزی که متعلق به او باشد مثل خانه و لباس.[۲]گفته شده است که غیبت فقط بدگویی به زبان نیست بلکه بدگویی با کنایه و اشاره و نوشتن و مانند آنها را نیز در بر میگیرد.[۳]
در منابع اخلاق اسلامی
در منابع اخلاق اسلامی، سه نوع غیبت تعریف شده است:[۴]
- ذکر کردن چیزی که نقص شرعی یا عرفی نسبت به حال شخص غیبت شده باشد و آن چیز هم، بر شنونده پوشیده باشد به طوری که راضی به فاش شدنش نباشد و غیبت کننده هم در مقابل کوچک کردن آن شخص و عیب گذاری بر اوست.
- نقل عیب پنهان است،لیکن نه به قصد مذمت کردن و عیب گذاردن و پست کردن او، بلکه به غرض دیگری مانند سرگرمی یا از روی دلسوزی، عیب پنهان دیگری را نقل کند که شکّی در حرام بودنش نیست.
- گفتن عیب کسی نزد دیگری که آن را می داند.ظاهر بعضی از روایات آن است که از عنوان غیبت بیرون است، لیکن از تعدادی روایات استفاده میشود که این مورد نیز غیبت است.
پانویس
- ↑ فیض کاشانی، المحجه البیضاء، ۵: ۲۵۵.
- ↑ نراقی، معراج السعاده، ۴۴۴.
- ↑ نراقی، مستند الشیعه، ۱۴: ۱۶۳.
- ↑ دستغیب، عبدالحسین. کتاب. ج. ۲. ص. ۲۵۷.