ابن‌فهد حلی

جمال‌الدین ابوالعباس احمد بن محمد بن فهد اسدی حلّی (۷۵۶–۸۴۱ ه‍.ق) مشهور به ابن‌فهد حلی، فقیه شیعه دوازده‌امامی است که در حله متولد شد و نزد شاگردان شهید اول و محقق اول درس خواند. او در یکی از مدارس حله تدریس می‌کرد و علی بن عبدالعال کرکی مشهور به محقق ثانی، ابن‌عشرة و ابن‌طی از شاگردان او بودند. کتاب المهذب البارع، التحصین، عدة الداعی، الدرّ النضید و رسالهٔ المحتاج از آثار اوست. برخی وی را به عرفان و تصوف متهم ساخته‌اند.

پانویس

منابع

• اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابن فهد». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.