ابنزهره: تفاوت میان نسخهها
(ابرابزار) |
(+رده:فقیهان شیعه دوازدهامامی درگذشته، +رده:اهالی حله، +رده:بنیزهره، +رده:درگذشتگان ۵۸۵ (قمری) (هاتکت)، ابرابزار) |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
{{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | {{درجهبندی|نیازمند پیوند=خیر|نیازمند رده=خیر|نیازمند جعبه اطلاعات=بله|نیازمند تصویر=بله|نیازمند استانداردسازی=خیر|نیازمند ویراستاری=خیر|مقابله نشده با دانشنامهها=تاحدودی|تاریخ خوبیدگی=|تاریخ برگزیدگی=|توضیحات=}} | ||
[[رده:اهالی حله]] | |||
[[رده:بنیزهره]] | |||
[[رده:درگذشتگان ۵۸۵ (قمری)]] | |||
[[رده:فقیهان شیعه دوازدهامامی درگذشته]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۱۴
ابنزهره، فقیه نامدار شیعه در سده ششم هجری و استاد ابنادریس و شاذان بن جبرئیل بود. آثار فقهی و اصولی متعددی از او باقی مانده است. وی در سال ۵۸۵ هجری در حلب درگذشت و در دامنه کوه جوشن به خاک سپرده شد.
زندگی
ابنزهره، سید عزالدین ابوالْمکارم بن زهره، حمزه بن علی بن ابیالمحاسن حلبی، از فقیهان برجسته شیعه در سده ششم هجری و شناختهشدهترین دانشمند خاندان بنیزهره بود. او در شهر حلب میزیست و از شاگردان و استادان برجسته آن عصر بهشمار میرفت. ابنزهره استاد چهرههایی چون ابنادریس و شاذان بن جبرئیل بود.[۱]
درگذشت
ابنزهره در سال ۵۸۵ هجری در حلب درگذشت و در دامنه کوه جوشن، در جوار مشهد سُقْط به خاک سپرده شد.[۲]
آثار
آثار متعددی به او نسبت داده شده که از جمله مهمترین آنها غنیة النزوع إلی علم الأصول والفروع، قبس الأنوار و النکت در نحو است. برادر او، عبدالله بن زهره، نیز آثار فقهی متعددی تألیف کرده که از جمله آنها الغنیة عن الحجج والأدلة است؛ اثری که در میان فقیهان شیعه مورد توجه قرار گرفته و نقلقولهایی از آن در متون فقهی موجود است.[۳]
پانویس
ارجاعات
منابع
- اختری، عباسعلی (۱۳۹۰). «ابنزهره». دایرةالمعارف جامع اسلامی. تهران: آرایه.