تقیه: تفاوت میان نسخهها
(اشتباه تایپی" منظور" تصحیح شد) |
جز (Shahroudi صفحهٔ کاربر:یک قدم مانده به صبح/صفحه تمرین را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به تقیه منتقل کرد) |
||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تقیه'''، یعنی پنهان نمودن [[ایمان]] و عقیده با اظهار رفتاری ناهماهنگ. تقیه یک تاکتیک برای حراست از عقیده حق میباشد. در برابر تقیه [[نفاق]] است که منافق با رفتاری هماهنگ با ایمان، کفر خویش را پنهان میسازد. بر اساس برخی باورها، قرآن این روش را برای حراست از ایمان تأیید مینماید. | |||
== در اسلام == | |||
بر اساس ادبیات اسلامی، در داستان [[عمار|عمار یاسر]] که وی را اکراه بر بیزاری از عقیده توحیدی خویش و [[محمد|پیامبر اسلام]] نمودند. وی در حالی که قلبش مؤمن بود با زبان اظهار بیزاری جست، عمار از رفتار خویش نگران شد به حضور پیامبر اسلام رسید و ماجرا را در میان گذاشت. آیه نازل شد که ایمان عمار آسیب ندیده است و چون به رفتارش اکراه شده بود مشکل ساز نبوده است، الا من اکره و قلبه مطمئن بالایمان. [<nowiki/>[[سوره نحل|<nowiki>نحل، 106]</nowiki>]] نیز در مورد دیگر چنین نازل شده: الا ان تتقوا منهم تقاة. [آلعمران، 28] در قرآن با این موضع گیری رفتار تقیهای که منطبق بر معیارهای عقلانی نیز میباشد، تأیید میشود.پیامبر اسلام نیز این رفتار را میپسندد. جانشینان [[محمد: پیامبری برای زمان ما|پیامبر]] اسلام امامان شیعه نیز در اندیشه و رفتار از این روش بهره بردند. زیرا تقیه تنها در برابر رفتارهای ناهنجار کفار نمیباشد. بلکه در میان جمع مسلمانان که [[عقیده]] های متفاوت وجود دارد نیز این روش و موضع گیری صحیح میتواند باشد. بر این اساس مشاهده میشود که از [[محمد باقر|محمد بن علی]] پنجمین امام شیعیان چنین روایت شده: التقیة من دینی و دین آبائی؛ «تقیه روش من و پدران من میباشد.» و [[جعفر صادق|جعفر بن محمد]] گفت: ان التقیة جنة المؤمن؛ «تقیه سپر دفاعی [[مؤمن]] است».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=دانشنامه امام کاظم علیه السلام|نام=جمعی از نویسندگان|جلد=۱|صفحه=۱۲۰}}</ref> | |||
که این | |||
يا طرحى كه پيامبر اسلام براى فتح مكه در نهايت اختفا ريخت كه حتى نزديكترين اصحابش از آن اطلاع نداشتند و موارد فراوان ديگرى مانند اينها دليل بر آن است كه روش تقيّه (البتّه در موارد خاصى) مؤثرترين روش براى حفظ نيروها و رسيدن به پيروزى نهايى يا دست زدن به مؤثرترين حملات بر دشمن كه ضايعات آن در يك سو به حدّاقل و در طرف مقابل به حدّاكثر رسد بوده است، و آنها كه قلم سرخ بر اين عنوان مىكشند خود نمىدانند چه چيز را نفى مىكنند؛ و يا با مفهوم نادرستى كه خود از تقيّه ساختهاند، مبارزه دارند.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=تقیه|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|جلد=1|صفحهها=5و6و7|زبان=فارسی|مکان=قم}}</ref> | |||
== در مکتبها و باورهای == | |||
در تاريخ معاصر و گذشته روش تقيّه به عنوان يك پل پيروزى به طور فراوان مورد استفاده قرار گرفته است. در جريان چهارمين پيكار «[[اعراب]]» و «[[اسرائيل]]» كه در رمضان سال 52 واقع گرديد و افسانه شكستناپذيرى اسرائيل در همان ساعات نخستين جنگ در [[صحراى سينا]] در خاك مدفون گرديد و خط دفاعى افسانهاى «بارلو» در هم كوبيده شد، عامل استتار و تقيّه يكى از مهمترين عوامل اين پيروزى بود.<ref name=":0" /> | |||
== منابع == | |||
<references /> | |||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | |||
[[رده:اصطلاحات کلامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۹:۳۰
تقیه، یعنی پنهان نمودن ایمان و عقیده با اظهار رفتاری ناهماهنگ. تقیه یک تاکتیک برای حراست از عقیده حق میباشد. در برابر تقیه نفاق است که منافق با رفتاری هماهنگ با ایمان، کفر خویش را پنهان میسازد. بر اساس برخی باورها، قرآن این روش را برای حراست از ایمان تأیید مینماید.
در اسلام
بر اساس ادبیات اسلامی، در داستان عمار یاسر که وی را اکراه بر بیزاری از عقیده توحیدی خویش و پیامبر اسلام نمودند. وی در حالی که قلبش مؤمن بود با زبان اظهار بیزاری جست، عمار از رفتار خویش نگران شد به حضور پیامبر اسلام رسید و ماجرا را در میان گذاشت. آیه نازل شد که ایمان عمار آسیب ندیده است و چون به رفتارش اکراه شده بود مشکل ساز نبوده است، الا من اکره و قلبه مطمئن بالایمان. [نحل، 106] نیز در مورد دیگر چنین نازل شده: الا ان تتقوا منهم تقاة. [آلعمران، 28] در قرآن با این موضع گیری رفتار تقیهای که منطبق بر معیارهای عقلانی نیز میباشد، تأیید میشود.پیامبر اسلام نیز این رفتار را میپسندد. جانشینان پیامبر اسلام امامان شیعه نیز در اندیشه و رفتار از این روش بهره بردند. زیرا تقیه تنها در برابر رفتارهای ناهنجار کفار نمیباشد. بلکه در میان جمع مسلمانان که عقیده های متفاوت وجود دارد نیز این روش و موضع گیری صحیح میتواند باشد. بر این اساس مشاهده میشود که از محمد بن علی پنجمین امام شیعیان چنین روایت شده: التقیة من دینی و دین آبائی؛ «تقیه روش من و پدران من میباشد.» و جعفر بن محمد گفت: ان التقیة جنة المؤمن؛ «تقیه سپر دفاعی مؤمن است».[۱]
يا طرحى كه پيامبر اسلام براى فتح مكه در نهايت اختفا ريخت كه حتى نزديكترين اصحابش از آن اطلاع نداشتند و موارد فراوان ديگرى مانند اينها دليل بر آن است كه روش تقيّه (البتّه در موارد خاصى) مؤثرترين روش براى حفظ نيروها و رسيدن به پيروزى نهايى يا دست زدن به مؤثرترين حملات بر دشمن كه ضايعات آن در يك سو به حدّاقل و در طرف مقابل به حدّاكثر رسد بوده است، و آنها كه قلم سرخ بر اين عنوان مىكشند خود نمىدانند چه چيز را نفى مىكنند؛ و يا با مفهوم نادرستى كه خود از تقيّه ساختهاند، مبارزه دارند.[۲]
در مکتبها و باورهای
در تاريخ معاصر و گذشته روش تقيّه به عنوان يك پل پيروزى به طور فراوان مورد استفاده قرار گرفته است. در جريان چهارمين پيكار «اعراب» و «اسرائيل» كه در رمضان سال 52 واقع گرديد و افسانه شكستناپذيرى اسرائيل در همان ساعات نخستين جنگ در صحراى سينا در خاك مدفون گرديد و خط دفاعى افسانهاى «بارلو» در هم كوبيده شد، عامل استتار و تقيّه يكى از مهمترين عوامل اين پيروزى بود.[۲]