کاربر:S gh.gharachemani/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(صفحهای تازه حاوی «تسلیم معنای لغوی تسلیم مأخوذ از سلام (از نام های خداوند از آن رو که بری از عیب و نقص است.) گردن نهادن، راضی شدن، سلام کردن، عافیت طلبیدن و دوری جستن از عاقبت و بلاست. امام خمینی تسلیم را عبارت از انقیاد باطنی و اعتقاد قلبی و سلامت نفس از عیوب و خ...» ایجاد کرد) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تسلیم | تسلیم | ||
معنی لغوی تسلیم مأخوذ از سلام (از نام های خداوند از آن رو که بری از عیب و نقص است.) گردن نهادن، راضی شدن، [[سلام (اسماء الحسنی)|سلام]] کردن، عافیت طلبیدن و دوری جستن از آفت و بلاست.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ابن منظور لسان العرب ذیل «سلم»}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البحرین|عنوان کتاب=مجمع البحرین|سال=۱۳۶۲|نام=فخرالدین ابن محمد|نام خانوادگی=طریحی|ناشر=احمد حسینی|مکان=تهران}}</ref> | |||
روحالله خمینی تسلیم را عبارت از انقیاد باطنی و اعتقاد قلبی و سلامت نفس از عیوب و خالی بودن آن از کلمات خبیثه میداند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=شرح حدیث جنود عقل و جهل|عنوان کتاب=شرح حدیث جنود عقل و جهل|تاریخ=۱۳۸۲|نام=روحالله|نام خانوادگی=خمینی|ناشر=موسسهٔ تنظیم و نشر آثار امام خمینی|صفحه=۴۰۲|مکان=تهران}}</ref> | |||
[[ابراهیم]]، نمادی از تسلیم است، چنانکه در پاسخ به خطاب خداوند که فرمود (اسلم)، گفت (اسلمت لرب العالمین). مفسران این آیه را ناظر به [[استقامت]] بر [[اسلام]] و [[اخلاص (اخلاق)|اخلاص]] در [[توحید]] دانستهاند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مجمع البیان|عنوان کتاب=مجمع البیان|نام خانوادگی=طبرسی|جلد=۱|صفحه=۳۹۸}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=کشف الاسرار و عده الابرار|عنوان کتاب=کشف الاسرار و عده الابرار|تاریخ=۱۳۶۱|ناشر=علی اصغر حکمت|جلد=۱|صفحه=۳۷۰|مکان=تهران}}</ref> | |||
'''منابع''' | |||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۳۴
تسلیم
معنی لغوی تسلیم مأخوذ از سلام (از نام های خداوند از آن رو که بری از عیب و نقص است.) گردن نهادن، راضی شدن، سلام کردن، عافیت طلبیدن و دوری جستن از آفت و بلاست.[۱][۲]
روحالله خمینی تسلیم را عبارت از انقیاد باطنی و اعتقاد قلبی و سلامت نفس از عیوب و خالی بودن آن از کلمات خبیثه میداند.[۳]
ابراهیم، نمادی از تسلیم است، چنانکه در پاسخ به خطاب خداوند که فرمود (اسلم)، گفت (اسلمت لرب العالمین). مفسران این آیه را ناظر به استقامت بر اسلام و اخلاص در توحید دانستهاند.[۴][۵]
منابع
- ↑ ابن منظور لسان العرب ذیل «سلم».
- ↑ طریحی، فخرالدین ابن محمد (۱۳۶۲). مجمع البحرین. تهران: احمد حسینی.
- ↑ خمینی، روحالله (۱۳۸۲). شرح حدیث جنود عقل و جهل. تهران: موسسهٔ تنظیم و نشر آثار امام خمینی. ص. ۴۰۲.
- ↑ طبرسی. مجمع البیان. ج. ۱. ص. ۳۹۸.
- ↑ کشف الاسرار و عده الابرار. ج. ۱. تهران: علی اصغر حکمت. ۱۳۶۱. ص. ۳۷۰.