تعاون: تفاوت میان نسخهها
(مقاله جدید در مورد. کار تشکیلاتی ارائه دادم) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تعاون''' به معنای همکاری، از اصول اخلاقی در [[اخلاق اسلامی]] است. | |||
== کار تشکیلاتی در اندیشه اسلامی و اجتماعی == | |||
کار تشکیلاتی به معنای سازماندهی هدفمند افراد در قالب ساختارهای منظم برای تحقق اهداف مشترک است. در اندیشه اسلامی، این مفهوم نهتنها از منظر مدیریتی بلکه از دیدگاه فقهی و کلامی نیز مورد توجه قرار گرفته است. برخلاف برخی برداشتهای رایج که ظاهر و ساختار را کماهمیت میدانند، در این دیدگاه تأکید میشود که شکل و نظم بیرونی به اندازه نیت و محتوای درونی اهمیت دارد. آموزههایی مانند [[امر به معروف و نهی از منکر]]، [[تعاون]] و [[ولایت (اسلام)|ولایت]] از جمله مبانی مشروعیت کار تشکیلاتی در اسلام هستند.<ref name=":0" /> | |||
در تشکیلات، [[هدف]] باید روشن، قابل تصویر و درونی باشد. هدف صرفاً یک مقصد بیرونی نیست، بلکه مقصود و رشد درونی اعضا را نیز شامل میشود. تشکیلات موفق، اهداف خود را بهصورت تصویری ترسیم میکند تا اعضا در مسیر آن حرکت کنند و احساس شکست نداشته باشند. همچنین، تشکیلات پویا است و [[آرمان]]های آن با گذر زمان بهروز میشوند؛ مانند آرمان [[انقلاب ۱۳۵۷ ایران]] که پس از سقوط رژیم شاه، مسیر تازهای را آغاز کرد.<ref name=":0" /> | |||
تشکیلات بستری برای [[خودشناسی]] و رشد فردی است. افراد در آن به سه دسته [[رهبری|رهبر]]، [[کادر (سازمان)|کادر]] و اعضا تقسیم میشوند. مخاطبان صرفاً نقش حمایتی دارند و جزو ارکان اصلی نیستند. تشکیلات موفق زمانی تحقق مییابد که اعضای آن به هدف نزدیکتر شوند. رقابت سالم، نقدپذیری، و شناخت [[استعداد]] و توان از ویژگیهای مهم افراد تشکیلاتی است. این افراد برخلاف دیگران دچار [[خودبزرگبینی]] نمیشوند و در مسیر رشد جمعی حرکت میکنند.<ref name=":0" /> | |||
در | نظم در تشکیلات به معنای هماهنگی میان اعضاست، نه شباهت یا انضباط تحمیلی. برخلاف نظم غربی که افراد را به یکسانسازی وادار میکند، نظم تشکیلاتی بر تفاوتها و هماهنگی آنها تأکید دارد؛ مانند گروه موسیقی که با سازهای متفاوت، یک قطعه هماهنگ اجرا میکند. نظم در تشکیلات خود را در قالب [[سازماندهی]] نشان میدهد و هدف آن رشد جمعی اعضا است. در نهایت، ارکان اصلی تشکیلات به ترتیب اهمیت شامل رهبری، افراد، هدف و نظم هستند.<ref name=":0">{{یادکرد وب|نویسنده=دانشجویان دوره ی چیستی و چگونگی|کد زبان=fa|تاریخ=1404/07/25|وبگاه=موسسه ی طلوع حق|نشانی=https://toluehagh.ir/%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%B4%DA%A9%DB%8C%D9%84%D8%A7%D8%AA%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%D8%9F-%DA%86%DB%8C%D8%B3%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%DA%AF%DB%8C-%DA%A9%D8%A7%D8%B1-%D8%AF/#:~:text=%DA%A9%D9%88%DA%86%DA%A9%20%D8%A7%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%85%20%DA%86%D9%87-,%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%87,-%DA%A9%D9%87%20%D8%A7%DB%8C%D9%86%DA%86%D9%86%DB%8C%D9%86%20%D9%82%D8%AF%D8%B1%D8%AA%D9%85%D9%86%D8%AF|عنوان=کار تشکیلاتی در اندیشه اسلامی|تاریخ بازبینی=21آذر 1400}}</ref> | ||
== منابع == | |||
<references /> | |||
منابع | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۵۹
تعاون به معنای همکاری، از اصول اخلاقی در اخلاق اسلامی است.
کار تشکیلاتی در اندیشه اسلامی و اجتماعی
کار تشکیلاتی به معنای سازماندهی هدفمند افراد در قالب ساختارهای منظم برای تحقق اهداف مشترک است. در اندیشه اسلامی، این مفهوم نهتنها از منظر مدیریتی بلکه از دیدگاه فقهی و کلامی نیز مورد توجه قرار گرفته است. برخلاف برخی برداشتهای رایج که ظاهر و ساختار را کماهمیت میدانند، در این دیدگاه تأکید میشود که شکل و نظم بیرونی به اندازه نیت و محتوای درونی اهمیت دارد. آموزههایی مانند امر به معروف و نهی از منکر، تعاون و ولایت از جمله مبانی مشروعیت کار تشکیلاتی در اسلام هستند.[۱]
در تشکیلات، هدف باید روشن، قابل تصویر و درونی باشد. هدف صرفاً یک مقصد بیرونی نیست، بلکه مقصود و رشد درونی اعضا را نیز شامل میشود. تشکیلات موفق، اهداف خود را بهصورت تصویری ترسیم میکند تا اعضا در مسیر آن حرکت کنند و احساس شکست نداشته باشند. همچنین، تشکیلات پویا است و آرمانهای آن با گذر زمان بهروز میشوند؛ مانند آرمان انقلاب ۱۳۵۷ ایران که پس از سقوط رژیم شاه، مسیر تازهای را آغاز کرد.[۱]
تشکیلات بستری برای خودشناسی و رشد فردی است. افراد در آن به سه دسته رهبر، کادر و اعضا تقسیم میشوند. مخاطبان صرفاً نقش حمایتی دارند و جزو ارکان اصلی نیستند. تشکیلات موفق زمانی تحقق مییابد که اعضای آن به هدف نزدیکتر شوند. رقابت سالم، نقدپذیری، و شناخت استعداد و توان از ویژگیهای مهم افراد تشکیلاتی است. این افراد برخلاف دیگران دچار خودبزرگبینی نمیشوند و در مسیر رشد جمعی حرکت میکنند.[۱]
نظم در تشکیلات به معنای هماهنگی میان اعضاست، نه شباهت یا انضباط تحمیلی. برخلاف نظم غربی که افراد را به یکسانسازی وادار میکند، نظم تشکیلاتی بر تفاوتها و هماهنگی آنها تأکید دارد؛ مانند گروه موسیقی که با سازهای متفاوت، یک قطعه هماهنگ اجرا میکند. نظم در تشکیلات خود را در قالب سازماندهی نشان میدهد و هدف آن رشد جمعی اعضا است. در نهایت، ارکان اصلی تشکیلات به ترتیب اهمیت شامل رهبری، افراد، هدف و نظم هستند.[۱]