عفاف

عفاف به تمایل و کشش داخلی موجود در شخص که منجر به ایجاد پوشش و حجاب می‌گردد گفته می‌شود. عفاف در دو معنای قناعت در امور مالی و نگه داشتن نفس در مقابل عمل حرام مورد استفاده قرار می‌گیرد. عفاف قدرت بازدارندگی عظیمی در برابر فعل ناپسند در درون انسان ایجاد می‌کند. از موارد رعایت عفاف می‌توان به صحبت کردن عفیفانه، طهارت در افکار، طهارت در نگاه، پوشانیدن جسم در حد شرعی نام برد. عفاف از طرق گوناگونی کسب می‌گردد، از جمله:

1. تمرین، ممارست، مراقبه بر صحت اعمال و کردار فردی تا مانع از ارتکاب فعل ناشایست شود.
2. مطالعه و تحقیق در رابطه با منش عفیفانه الگوها.
3. دعا، تضرع، توسل، درخواست از خداوند و مقربان برای پایداری و استقامت در مسیر رسیدن به عفاف.
4. توجه و بررسی رفتار مادران، مربیان و دیگر افرادی که ویژگی بارز عفاف در آنها نمود یافته است.

با باور جامعه‌شناسان مسلمان، هرگاه عفاف در آحاد جامعه اعم از مردان و زنان تبلور یابد، افعال آنها به صورت صحیح و به جا خواهد بود؛ زیرا افسار قوه شهوت، غضب، وهم به فرمانده کل یعنی عقل تقدیم شده است. دراینجا ما شاهد کاهش چشم‌گیر آسیب‌های رفتاری در جامعه خواهیم بود.